امیکو اوکادا به مناسبت سالروز بزرگداشت حافظ در نشستی ضمن بیان تجربیات خود از زندگی در ایران درباره حافظ گفت و اشاره کرد که ایران کشور ادبیات است.
به گزارش خبرگزاری مهر، نشست «شعر و ادبیات فارسی از نگاه ایران شناس برجسته ژاپنی» به مناسبت سالروز بزرگداشت حافظ در ادامه سلسله نشست‌های تخصصی رایزنی فرهنگی سفارت کشورمان در ژاپن و در راستای معرفی فرهنگ و تمدن ایران و اسلام، دیروز یکشنبه ۲۷ مهر با پخش زنده در فضای مجازی، با سخنان پروفسور امیکو اوکادا یکی ازبرجسته‌ترین شخصیت‌های ایران شناس ژاپنی برگزار شد. این‌نشست با حضور حدود ۱۵۰ نفر از علاقه‌مندان ژاپنی همراه بود.
در ابتدای برنامه و پس از معرفی فعالیت‌ها، نشریات و کتب رایزنی فرهنگی، دیوسالار رایزن فرهنگی کشورمان در ژاپن گفت: در این برنامه پروفسور امیکو اوکادا ایران شناس برجسته ژاپنی که بیش از ۵۰ سال در زمینه ایران شناسی و زبان و ادبیات فارسی تلاش کرده، آثار ماندگاری را از خود برجای گذارده و نقش تاثیر گذاری در توسعه روابط فرهنگی دو کشور داشته و دارند، مطالبی را ارائه می‌کنند. ما همواره از ایران شناسان، اسلام شناسان و اساتید زبان و ادبیات فارسی و همچنین ژاپن شناسان ایرانی قدردانی و به درگذشتگان این جمع ادای احترام می‌کنیم و برای فعالان امروز، آرزوی سلامتی و موفقیت داریم.
وی افزود: این نشست به مناسبت بزرگداشت حافظ برگزار می‌شود، شخصیتی که نقش بی نظیر، وصف ناشدنی و ماندگار در شعر و ادبیات فارسی از یک سو و بر اندیشمندان و ادیبان جهان از سوی دیگر داشته تا جایی که گوته در مورد این شخصیت بزرگ می‌گوید: «حافظ همتایی ندارد و در اشعارش حقیقت انکارناپذیر را ماندگار کرده است.»
در ادامه پروفسور اوکادا با اشاره به حضور و تحصیل خود در ایران و علاقه‌مندی‌های فراوانی که به این کشور و مردم آن دارد گفت: حافظ بزرگ‌ترین مرواریدی است که می‌درخشد و مردم ایران با اشعار، شخصیت و دیوان اشعار او آشنا هستند، دلبستگی فراوانی با سروده‌های او دارند، با زندگی آنان روابط عمیقی دارد، مقبره او در شیراز را زیارت می‌کنند و معمولا در همه خانه‌های ایرانی دیوان حافظ وجود دارد که نشانه علاقه‌مندی آنان به شعر و ادبیات است.
ایران‌شناس برجسته ژاپنی گفت: ایرانیان با شعر بسیار آشنا هستند و در سطوح مختلف اشعار شاعران بزرگ و به ویژه حافظ را در ذهن دارند و می‌خوانند و این بسیار ستودنی است. ایران کشور غزل، شعر و ادبیات است و بر خلاف ژاپنی‌ها، به شعرخوانی و آداب و رسوم مرتبط با آن بسیار اهمیت می دهند و اگر به این کشور سفر کنید به خوبی این موضوعات را در میان همه مردم احساس می کنید.
اوکادا به برخی از تجربیات خود در دوران تحصیل و زندگی در ایران در این خصوص هم اشاره کرد و با قرائت ابیاتی از اشعار حافظ از جمله اولین شعری که از دیوان این شاعر بزرگ خواند یعنی: «زلف آشفته و خوی کرده و خندان لب و مست / پیرهن چاک و غزل خوان و صراحی در دست / نرگسش عربده جوی و لبش افسوس کنان / نیم شب دوش به بالین من آمد بنشست» گفت: در دوران دانشجویی در ایران معمولا ما خارجی‌ها چندان شعر نمی‌خواندیم اما وقتی بیشتر با ایرانی‌ها آشنا شدم به خوبی درک کردم که حتی بزرگ‌ترها برای فرزندان خود اشعار مختلف و از جمله حافظ را می‌خوانند و تفسیر می‌کنند و در مراسم‌های مختلف و با آداب و رسوم ویژه از شعر و ادبیات بهره می‌برند و ایرانی‌ها شعر را به فرزندان خود می‌آموزند و این تجربه‌ای بی نظیر، جذاب و بسیار عالی برای من بود. خواندن و حفظ کردن شعر بخشی از زندگی روزمره ایرانیان محسوب می‌شود که شبیه آن را نمی‌توان یافت.
وی در بخش دیگری از سخنان خود با اشاره به برخی از اشعار حافظ گفت: معانی اشعار فارسی و از جمله حافظ بسیار عمیق و دارای ظاهر و باطن است و اگر سخن از برخی موضوعات دنیایی و ظاهری می‌شود در واقع به پروردگار عالم، خدا و یکتا پرستی باز می‌گردد که به زیبایی در اشعار حافظ نیز ترسیم شده است.
پروفسور امیکو اوکادا یکی از برجسته‌ترین شخصیت‌های ایران شناس ژاپنی است که نقش مهمی در معرفی متون ادبی ایران در این کشور در ۵۰ سال گذشته داشته و آثار متعددی نیز از وی به چاپ رسیده که از جمله آنان می‌توان به خسرو و شیرین، لیلی و مجنون، ویس و رامین، اساطیر ایرانی، داستان اسکندر اشاره کرد و اخیرا نیز کتاب «کشور سخن، من و ایران» یا «قلب ایرانی» در سال ۱۳۹۸ از وی به چاپ رسیده که به دلیل اتمام نسخه‌های این کتاب در بازار کتاب ژاپن، چاپ دوم و مجدد آن در دست انجام است.
رایزنی فرهنگی در جشن نوروز سال ۱۳۹۷ و در جمع تعداد زیادی از میهمانان ایرانی و ژاپنی، از این شخصیت ایران شناس تجلیلکرد و نماهنگی نیز از زندگی و آثار وی تهیه و منتشر کرد ضمن آن که پروفسور اوکادا در سال ۱۳۹۸ نیز بخشی از کتابخانه ایران شناسی خود را که حاوی کتب ارزشمند حاصل چندین دهه تلاش وی در این زمینه می باشد به رایزنی فرهنگی اهداء کرد.
