«بازیگر» با احساس مردم زندگی میکند در نتیجه باید به آن «احترام» بگذارد
سینماپرس: موزه سینما در ادامه انتشار سلسله نشستهای تاریخ شفاهی خود همزمان با زادروز «شمسی فضل اللهی» بازیگر پیشکسوت سینما، تلویزیون، مجری رادیو و گوینده که بخشهایی از آن را میخوانید:
به گزارش سینماپرس، شمسی فضلاللهی بازیگر پیشکسوت سینما و تلویزیون گفت: پس از انقلاب اولین فیلمی که در آن ایفای نقش کردم، «شیر سنگی» به کارگردانی مسعود جعفری جوزانی بود. من با شعف و میل تمام در این اثر حاضر شدم و از نتیجه نهایی آن بسیار راضی هستم.
وی با اشاره به بهترین فیلمی که در آن نقش آفرینی کرده است، ادامه داد: در این خصوص ممکن است نظر من با عموم مردم متفاوت باشد، زیرا مخاطب با نگاه دیگری بازیگر را رصد میکند. شخصیتی که در «شیر سنگی» ایفاگر آن بودم برایم جذابیت ویژهای دارد همچنین از حضور در فیلمهای «چهره» و «بندر مه آلود» نیز رضایت دارم.
وی خاطر نشان کرد: بازیگر زمانی که وارد این حرفه میشود از گارگردان، فیلمنامه و فضایی که در آن قرار میگیرد استفاده کرده و چیزی را هم به آن اضافه میکند. یک بازیگر حرفهای باید به قابلیت نقشی که ایفای آن را برعهده میگیرد واقف باشد و امکانات آن را تشخیص دهد و بداند چگونه باید قلاب خود را به شخصیت متصل کند.
بازیگر «یک حبه قند» ادامه داد: بازیگر دارای خصوصیات ظاهری و خصوصیات درونی است و نقشهای خود را برمبنای هر دو این موارد سامان میدهد. او باید بداند که زیرنظر نگاه دقیق تماشاگر قرار دارد و باید این درک را داشته باشد که چطور میتواند مورد پسند ذائقه مخاطب قرار بگیرد.
این هنرمند یادآور شد: اگر بازیگری را به عنوان حرفه قبول کنید، باید بدانید که موارد مثبت و منفی فراوانی در آن وجود دارد و نیاز است تا بازیگر سعی و تلاش بسیاری را صورت دهد و البته این موضوع به دلیل احترام به مخاطب وظیفه یک بازیگر به شمار میرود. همانطور که میدانید بازیگر با احساس مردم زندگی میکند در نتیجه باید به آن احترام بگذارد.
وی ابراز داشت: من تلاش میکنم فیلمهایی را برای بازی انتخاب کنم که دارای جذابیت بوده و حرف تازهای را مطرح کنند. سینما حرفهای نیست که تنها نیازمند کسب دانش باشد بلکه در آن درونیات فرد و خلاقیت نیز نقش مهمی برعهده دارد و کارگردانی که به چنین امکاناتی مجهز باشد دارای برگ برنده خواهد بود.
فضلاللهی با بیان اینکه خلاقیت منجر به خلق فضاهای ویژه میشود، بیان داشت: مسئله مهم دیگر این است که هنرمند نباید تنها نگاه تکنیکی به سینما و تئاتر داشته باشد و نیاز است تا بتواند از درونیات و احساس خود نیز به صورت مستقل در خلق اثر استفاده کند.