در گفتگو با مهر مطرح شد؛
حسین عصمتی درباره اثر نگارگری «بنای فرهنگ» که با هدف پیوستگی هنری خلق شده است، توضیحاتی ارائه کرد.
به گزارش خبرنگار مهر، مراسم رونمایی از جدیدترین اثر نگارگری حسین عصمتی با عنوان «بنای فرهنگ» امروز سه‌شنبه ۴ مهر ماه در گالری آئینه مؤسسه صبا در فرهنگستان هنر برگزار شد. در این مراسم چهره‌هایی چون محمدعلی رجبی دوانی، علی محمد شیخی و مینا صدری حضور داشتند.
محمدعلی رجبی دوانی در این مراسم در سخنانی درباره هنر نگارگری و تابلوی «بنای فرهنگ»، هنر نگارگری را هنر بسته‌ای ندانست و گفت: این هنر ظرفیت‌هایی دارد که می‌تواند مفاهیم بسیاری را منتقل کند و آنقدر عمق دارد که توان به تصویر کشیدن یک غزل را دارد.
وی توضیح داد: نگارگری تا پیش از انقلاب اسلامی ایران، آثاری غیر قابل بحث از خود به جای گذاشت تا اینکه با پیروزی انقلاب بار دیگر رو به حق و عالم حقانیت آورد و بر اساس آن خلق اثر کرد. نگارگری واژه‌ای است که با هدف نشان دادن جلوه ربانی به قلم هنرمند انتخاب و به ویژگی‌های خاص خود تبدیل شده است آنچنان که پژوهشگر غربی در فرانسه اثری با عنوان «سیری در نگارگری ایران» منتشر می‌کند و از ویژگی‌های منحصر به فرد آن می‌گوید. نگارگری واژه‌ای اختصاصی است که ما به منظور دستیابی به ماهیت وجودی این هنر برگزیدیم.
رجبی دوانی، نقش و اهمیت انقلاب اسلامی ایران در راهبرد درست هنر نگارگری را غیرقابل انکار دانست و گفت: هنر نگارگری ما بر پایه انقلاب اسلامی با هنرمندانی چون حسین عصمتی و مینا صدری به کار خود ادامه خواهد داد و مسیر درستی را خواهد پیمود.
حسین عصمتی درباره این تابلوی نگارگری که سرباز ایرانی را به تصویر کشیده است، به خبرنگار مهر گفت: موضوع اصلی من در این اثر که «بنای فرهنگ» نام دارد، «پیوستگی هنری» است. در این اثر نگارگری، ۲ موضوع نهفته است که در واقع همان هدف من برای خلق آن بوده است. اول اینکه فرهنگ و هنر ما پیوسته و یکپارچه است و از دوران کهن و باستان تا الان که دوره معاصر است، کشیده شده است و به همین دلیل فرهنگ پیوسته به حساب می‌آید و فرهنگ دوران معاصر با فرهنگ دوران باستان ایران، اشتراکات زیادی دارد که در نقش‌ها و آثار هنری نیز مشهود است، مثل اشتراکاتی که بین نقش‌های برجسته هخامنشی با نگارگری امروزی ما وجود دارد.
وی همچنین بیان کرد: موضوع دوگانگی فرهنگی است که برخی در حال پررنگ کردن آن هستند و دوره معاصر اسلامی را جدای دوران باستان ایران قلمداد می‌کنند و در واقع این ۲ دوره را مقابل یکدیگر قرار می‌دهند و می‌خواهند مخاطبان و مردم، یکی از این ۲ را انتخاب کنند.
عصمتی تصریح کرد: به اعتقاد من، اینها آدم‌هایی هستند که می‌دانند چه می‌کنند و هدف‌شان از بین بردن یکپارچگی ایران و در نهایت ایجاد اختلاف بین مردم است.
وی گفت: به همین دلایل است که در این اثر از سرباز دوران هخامنشی و سرباز دوران معاصر استفاده کردم که هر ۲ در حال پاسداری از بنای فرهنگ یعنی «ایران» هستند. در این تابلو پشت سر ۲ سرباز ایرانی، بنایی را نقش زده‌ام که تمامی نمادهای دوران مختلف ایران را از باغ ایرانی گرفته تا کتیبه‌ها و نقوش اسلامی و هخامنشی را دارا است که اینها در حقیقت بنای ایران را تشکیل می‌دهند.
این هنرمند نگارگر در ادامه به دومین هدف خلق این اثر اشاره کرد و افزود: هدف دوم من این بود که بگویم ما در کنار زندگی عادی، نیازمند قدرت نظامی هستیم و از اشعار فردوسی در نقشم وام گرفتم. شعر «که ایران چو باغی‌ست خرم بهار/ شکفته همیشه گل کامکار/ اگر بفکنی خیره دیوار باغ/ چه باغ و چه دشت و چه دریا، چه راغ/ نگر تا تو دیوار او نفکنی/ دل و پشت ایرانیان نشکنی…» فردوسی الگوی من برای خلق این تابلو بوده است.
وی بیان کرد: ما نیاز به قدرت نظامی داریم که در سخنان فردوسی هم مشهود است اما دشمن، این روزها، امنیت را در مقابل وضعیت اقتصادی قرار می‌دهد و می‌گویند نباید موشک داشته باشیم. در صورتی قدرت نظامی ارتباطی به وضعیت اقتصادی ندارد و باید در صدد بهبودی آن برآییم.
عصمتی در پایان در پاسخ به اینکه آیا این اثر به سفارش نهادی خلق شده است یا خیر، گفت: این اثر کاملاً برآمده از دغدغه‌های شخصی خودم است و اجرایش ۴ ماه طول کشیده است. طرح اصلی و ترکیب بندی آن به تدریج در ذهنم شکل گرفت.
