علی رهبر گفت: یکی از اشتباه‌های ما این است که می‌خواهیم در عرض خداعرض‌اندام کنیم؛ در حالی که باید در طول خدا عرض‌اندام کنیم. باید با خدا باشیم تا همه کاری بتوانیم بکنیم.
به گزارش خبرنگار حوزه اندیشه خبرگزاری فارس، دربیست و نهمین قسمت از برنامه «سوره؛ فصل نهج‌البلاغه» درباره موضوع «سبک زندگی در نهج‌البلاغه» با حجت‌الاسلام علی رهبر، نهج‌البلاغه‌پژوه گفت‌وگو شد.
رهبر در ابتدا گفت: وقتی امام علی (ع) در راس خلافت قرار گرفتند، پرسش‌ها و رویدادهایی در مقابل حضرت داشت که یک نوع جامعیت در رفتار و برخوردهای حضرت به وجود آورد. پرسش‌ها همیشه هم از طرف افراد نبود و گاهی هم زمانه و روزگار پرسش‌هایی را در مقابل امام قرار می‌داد. برای همین من به سیدرضی علی رغم اینکه اخیرا به ایشان برخی‌ها بی‌مهری می‌کنند، اعتقاد قاطع دارم چون علاوه بر دانش زیاد با ذوق فراوان تقطیع‌ها را انجام دادند. درست است که کتاب کامل ۸جلدی نهج‌البلاغه هم منتشر شده و من هم آن را خواندم اما سیدرضی با ذوق فراوان برخورد کرده است. به همین خاطر من در جایی گفتم که مجتهد علاوه بر کوشش‌های معمول باید مذاق شارع مقدس را به دست بیاورد. کسی که سه دیوان شعر و جلسات نقد شعر فراوان دارد، معلوم است که صاحب ذوق است و انتخاب‌های نیکو می‌کند. من فکر میکنم شاید لازم باشد که یک اثر سومی منتشر شود، اثری مابین کتاب کامل نهج‌البلاغه و کتاب تقطیع شده سیدرضی.
وی افزود: علامه جعفری در جایی فرموده‌اند که نهج‌البلاغه برای یک جامعه بزرگ چیزی کم ندارد. تنوع در مطالب نهج‌البلاغه خیلی زیاد است؛ به طوریکه حضرت درباره ویژگی‌های حیوانات و تعامل با آنها هم سفارش‌هایی دارند و همین است که می‌گوییم ایشان از یک جامعیت برخوردار است. چهار سال و ۹ ماه زمان کمی نبود که امام خطبه بخواند. مسعودی می‌گوید امیرالمومنین (ع) ۴۸۰ و اندی سخنرانی کامل داشتند که در نهج‌البلاغه کمتر از نیمی از آن خطبه‌ها آمده است. سیدرضی دنبال این بوده که یک جلد کتاب منتشر کند مثل قرآن و دیوان حافظ که در یک جلد منتشر شده است.
این نهج‌البلاغه‌پژوه بیان کرد: خیلی‌ها اعتقاد دارند که فرد وقتی می‌خواهد نهج بگوید باید قرآن در کنارش باشد. قرآن کریم یک حیات طبیعی و یک حیات طیبه مطرح می‌کند. انسانها وقتی به دنیا می‌آیند حیات طبیعی دارند اما برای حیات طیبه باید فهم، عزم و اراده، اشتیاق و استقامت داشته باشد. به همین خاطر قرآن به زنده‌ها می‌گوید که پیامبر شما فراخوان داده و از شما دعوت کرده که از سمت حیات طبیعی به سمت حیات طیبه حرکت کنید. پیامبر مامور به احیای زندگی دوم یعنی حیات طیبه است.
وی ادامه داد: من در توئیتر شعارهای دینی می‌نویسم. چه کسی گفته توئیتر فقط باید شعارهای سیاسی باشد. ما باید به تمام دنیا بگوییم که امیرالمومنین گفته‌اند شما گاهی راه می‌روید، اما مرده‌اید. گاهی هم مرده‌اید و زنده‌اید و این یعنی اینکه ایشان به حیات دوم اشاره می‌کنند. حیات دوم هویت ماست. سید قطب می‌گوید اگر ما بخواهیم دوتا پیروز در تاریخ معرفی کنیم باید از حضرت ابراهیم و حسین بن علی (ع) نام ببریم، چون این دو نفر به اهدافشان رسیدند.
دیانی سپس بیان کرد پس امیرالمومنین (ع) به حیات طیبه اعتقاد دارند و زندگی را با مرگ معنادار می‌کند. برای هرکدام از این بخش‌ها چه راهکاری پیش روی ما می‌گذارند تا به لذت دنیوی برسیم؟
رهبر پاسخ داد: تعبیر سبک زندگی مثل تعبیر اسلامی شدن دانشگاه‌ها مظلوم واقع شده است. سبک زندگی یعنی دو حیات فعال باشند و اولین تعامل انسان در زندگی، تعامل با خودش است. هرکسی باید بداند چه تحفه‌ای است و خودش را دست کم نگیرد. امام فرمودند خداوند کسی که تفکر می‌کند را مورد لطف قرار می‌دهد چون با تفکر افق‌های جدیدی گشوده خواهد شد. انسان باید خودش را بشناسد تا سبک زندگی رقم بخورد. توحید و انسان دو آینه مقابل یکدیگرند که شناخت خود منجر به شناخت خدا می‌شود. در غررالحکم امام فرمودند خودت را نشناسی دیگران را نمی‌شناسی. هرکس کرامت نفس خویش را درک کرد، لذاتی که او را آلوده می‌کند را دست کم می‌گیرد.
وی افزود: بنده که اینجا نشسته‌ام توسط ۵ چیز احاطه شده‌ام؛ تغییر، وابستگی، محدودیت، نیاز و محکومیت به نسبیت. در اینجا از من پرسیده می‌شود که در چنین شرایطی ما خودباوری‌مان را گم می‌کنیم و مرز بین فضیلت و رذیلت کجاست. یکی از اشتباه‌های ما این است که می‌خواهیم در عرض خدا عرض‌اندام کنیم؛ در حالی که باید در طول خدا عرض‌اندام کنیم. باید با خدا باشیم تا همه کاری بتوانیم بکنیم. انسان در برخورد با حس بزرگ بودن چهار حس دارد؛ اعلای عالم شدن، ادای اعلای عالم را درآوردن، آنقدر نفس له می‌شود که اعلا بودن فراموش می‌شود و اسلام راه چهارم را داده و آن هم راه دوستی با خداست.
رهبر ادامه داد: فرد گاهی به وادی لذت چنان می‌رسد و غرق آن می‌شود که از محدودیت‌هایی که لازمه ممکن الوجود بودن است احساس بدی ندارد. اگر به من بگویند از بین تمام متون دینی یک متن انتخاب کن این را انتخاب میکنم که پرستش خدا یک گوهری است که اگر بشکافی ش پروردگاری کردن است منتها به اذن. حضرت زینب (س) از کربلا آمده بود بیرون چندین نفر از خانواده‌اش از دنیا رفته بودند، اما گفت غیر از زیبایی چیزی ندیدم. این نگاه به قاهریت خداوند متصل است. من می‌گویم به اذن الله آدم می‌تواند کارهایی بکند کارستان. یک جوان نجف‌آبادی مثل شهید حججی می‌آید و در سوریه کار فرهنگی انجام می‌دهد و چه طوفانی می‌کند.
انتهای پیام/
