سند تفاهم‌نامه عکس‌برداری، مرمت و فهرست‌نگاری بیش از ۳۳ میلیون سند فارسی موجود در موسسه تحقیقاتی و آرشیو ایالت تلنگانه هند به امضاء رسید.
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری فارس، سند تفاهم‌نامه عکس‌برداری، مرمت و فهرست نگاری بیش از ۳۳ میلیون سند فارسی موجود در موسسه تحقیقاتی و آرشیو ایالت تلنگانه هند به امضاء رسید.
مؤسسه تحقیقاتی و آرشیور تلنگانه و مرکز بین‌المللی میکروفیلم نور با حضور علی چگنی سفیر جمهوری اسلامی ایران و کی تی راما رائو، قائم مقام سر وزیر ایالت تلانگانه، جایش رنجان دبیرکل وزارت صنایع و دکتر مهدی خواجه پیری و دکتر زرینه پروین رؤسای دو مؤسسه ایرانی و هندی، در محل ساختمان فاز دو «تی هاب» به امضاء رسید.
موسسه تحقیقاتی و آرشیو ایالت تلنگانه یکی از مهم‌ترین و قدیمی‌ترین آرشیوها در هند است که مجموعه‌ای از سوابق کمیاب تاریخی به زبان فارسی را در اختیار دارد. سابقه قدمت بعضی از این اسناد به ۷۰۰ سال قبل و از دوران حکومت‌های بهمنیان، قطب شاهیان، عادل‌شاهیان و مغول حاکم برآن منطقه برمی‌گردد و نشانگر روابط عمیق و تاریخی این دو ملت بزرگ است.
این موسسه دارای بیش از ۴۳ میلیون سند بوده که حدود ۸۰ در صد آنها به زبان فارسی کلاسیک و اردو هستند. این اسناد همچنین حاوی نسخه‌های اصلی فرامین، اسناد حکومتی، زندگی‌نامه‌ها، روزنامه‌ها است.
ایران و هند تاریخ مشترکی از فرهنگ‌ها و تمدن‌های تاثیرگذار داشته‌اند. اسناد موجود در آرشیو ایالت تلنگانه، دربرگیرنده آثار تاریخی مهم و هویت مشترک هر دو کشور هستند.
سابقه بیش از ۵۰۰ ساله حضور ایرانیان در منطقه حیدرآباد و جنوب هند و وجود حکومت‌های شیعی همراه با حضور علما و دانشمندان مسلمان ایرانی، عاملی مهم در ایجاد تحولات سیاسی، اقتصادی و فرهنگی در جنوب هند بوده است، به طوری که امروزه هیچ مورخ و باستان‌شناسی نمی‌تواند بدون در نظر گرفتن نقش ایرانیان و پادشاهان مسلمان و شیعه مذهب ایرانی در این منطقه، تصویر کامل و درستی از وضعیت گذشته و حال ارائه کند.
همزمان با حکومت پادشاهان صفوی در ایران، در هندوستان سلسله‌های گورکانیان در شمال و نظام شاهیان، قطب شاهیان، عادل شاهیان در جنوب حکومت می‌کردند که در این بین گورکانیان و قطب شاهیان از مشهورترین دستگاه‌های حکومتی از نظر نشر فرهنگ و هنر ایرانی ـ اسلامی در هند بودند.
تلاش‌های مرکز بین المللی میکروفیلم نور، میلیون‌ها سند تاریخی را احیا کرده و طعم میراث غنی روابط فرهنگی و دوستانه ایران و هند را به نسل‌های آینده می‌چشاند. همچنین این آثار می‌تواند منبع ارزشمندی برای پژوهشگران، شرق‌شناسان، دانشگاهیان و فرهیختگان دیگر ملت‌ها باشد.
انتهای پیام/
