شبکه هابل به اولین شرکتی در تاریخ تبدیل شده است که اتصال بلوتوث را مستقیماً به یک ماهواره برقرار می کند – یک اعتبار سنجی فناوری حیاتی برای این شرکت، که به طور بالقوه راه را برای اتصال میلیون ها دستگاه دیگر در هر نقطه از جهان باز می کند.
استارت آپ مستقر در سیاتل، دو ماهواره اول خود را در ماه مارس در ماموریت حمل و نقل-10 اسپیس ایکس پرتاب کرد. از آن زمان، این شرکت تأیید کرد که سیگنال‌هایی را از تراشه‌های بلوتوث 3.5 میلی‌متری آنبورد از فاصله بیش از 600 کیلومتر دریافت کرده است.
آسمان واقعاً محدودیتی برای دستگاه‌های بلوتوث مجهز به فضا است: این استارت‌آپ می‌گوید فناوری آن را می‌توان در بازارهایی از جمله تدارکات، ردیابی گاو، قلاده‌های هوشمند حیوانات خانگی، ساعت‌های GPS برای بچه‌ها، موجودی خودرو، سایت‌های ساخت‌وساز و نظارت بر دمای خاک مورد استفاده قرار داد. هارو گفت که میوه‌های کم درآمد صنایعی هستند که حتی یک بار در روز به دنبال پوشش شبکه هستند، مانند نظارت از راه دور دارایی برای صنعت نفت و گاز. در مقیاس صورت فلکی، هابل توجه خود را به بخش‌هایی معطوف می‌کند که ممکن است نیاز به به‌روزرسانی‌های مکرر داشته باشند، مانند نظارت بر خاک، موارد استفاده از پوشش مستمر مانند پایش پاییز برای سالمندان.
پس از راه‌اندازی، مشتری به سادگی باید چیپ‌ست‌های دستگاه خود را با یک سفت‌افزار ادغام کند تا بتواند به شبکه هابل متصل شود.
هابل در سال 2021 توسط الکس هارو یکی از بنیانگذاران Life360، بن وایلد بنیانگذار آیوترا (که استارت آپ خود را به رینگ فروخت) و مهندس هوافضا جان کیم تاسیس شد. هارو گفت اولین باری که وایلد ایده اتصال یک تراشه بلوتوث به ماهواره را ارائه کرد، واکنش اولیه او این بود: “راه عجیبی نیست”. و دیوانه کننده به نظر می رسد، به خصوص که لوازم الکترونیکی مصرفی می توانند برای اتصال به سایر دستگاه های دارای بلوتوث که فقط چند فوت فاصله دارند، مشکل داشته باشند.
اما تقاضا وجود دارد: این شرکت می‌گوید که دستگاه‌های IoT موجود انرژی زیادی دارند، کارکرد آن پرهزینه است و فاقد اتصال جهانی است. اینها محدودیت‌های اساسی مربوط به دستگاه‌های دارای بلوتوث امروزی هستند و بسیاری از صنایع را از استفاده از اینترنت اشیا برای کسب‌وکار خود باز می‌دارد.
این شرکت به گروه Y Combinator's Winter 2022 ملحق شد و در مارس گذشته سری A 20 میلیون دلاری را بسته بود. اولین نوآوری هابل توسعه نرم افزاری بود که تراشه های بلوتوث را قادر می ساخت تا در بردهای بسیار طولانی با قدرت کم ارتباط برقرار کنند.
در بخش فضایی، این شرکت همچنین یک آنتن آرایه فازی را به ثبت رساند که می تواند روی یک ماهواره کوچک پرتاب شود. آنتن ها تقریباً مانند یک ذره بین کار می کنند و این چیزی است که یک تراشه بلوتوثی را قادر می سازد تا با ماهواره هابل ارتباط برقرار کند. تیم همچنین باید مشکلات مربوط به داپلر را حل می کرد، عدم تطابق فرکانس بین اشیاء متحرک سریع که داده ها را از طریق امواج رادیویی مبادله می کنند رخ می دهد.
یکی از ماهواره های هابل در یک اتاق آزمایش زمینی.
هابل قصد دارد در تابستان امسال سومین ماهواره را در ماموریت ترانسپورتر-11 اسپیس ایکس و چهارمین ماهواره را در ترانسپورتر-13 پرتاب کند. او گفت که این چهار ماهواره چیزی را تشکیل خواهند داد که هارو آن را “صورت فلکی بتا” نامید و مشتریان آزمایشی حتی امروز شروع به فعال کردن ادغام های خود کرده اند. این استارت آپ قصد دارد 32 ماهواره زیر را به طور همزمان در سه ماهه چهارم سال 2025 یا ابتدای سال 2026 به فضا پرتاب کند، اگرچه هنوز ارائه دهنده پرتاب انتخاب نشده است.
این 36 ماهواره اولین “صورت فلکی تولیدی” هابل را تشکیل خواهند داد و ارتباط با ماهواره هابل را تقریباً 2 تا 3 ساعت در روز از هر نقطه ای در جهان فعال می کنند.
