اسپیساکس بیش از ۶هزار ماهواره به فضا پرتاب کرده است که این میزان در حال افزایش است تا اینترنت به زمین ارسال کند. در این بین، هر مدل جدید سنگین‌تر هم می‌شود.
به گفته پژوهشگران دانشگاه کالیفرنیای جنوبی، این ماهواره‌ها به شکلی طراحی شده‌اند که پس از پایان عمرِ خدماتشان در جو بسوزند.
براساس این بررسی، که اکسیدهای آلومینیوم با ایجاد واکنش مخرب ازون با کلر، آن را تخریب می‌کنند.
محققان هشدار می‌دهند که این اکسیدها ممکن است چند دهه در اتمسفر باقی بمانند و لایه ازون را از بین ببرند.
جوزف وانگ، یکی از نویسندگان این مقاله، می‌گوید: «تنها در سال‌های اخیر شروع به فکر کردن در این‌باره کرده‌‌‌‌اند که ممکن است این موضوع به یک مشکل بدل شود.»
«ما یکی از نخستین گروه‌هایی بودیم که به بررسی این موضوع پرداختیم که این رخداد ممکن است چه پیامدی داشته باشد.»
دانشمندان به‌ویژه نگران‌اند، چرا که تقاضا برای پوشش اینترنتی جهانی سبب افزایش پرتاب ماهواره‌های کوچک ارتباطی شده است.
لایه ازون در جو زمین، تابش زیان‌بار فرابنفش خورشید را جذب می‌کند. قرار گرفتن در معرض پرتو فرابنفش ممکن است به سرطان پوست منجر شود و حتی محصولات زراعی و تولید مواد غذایی را مختل کند.
دانشمندان می‌گویند: «اثرات زیست‌محیطی ناشی از بازگشت ماهواره‌ها [به زمین] در حال حاضر به‌خوبی شناخته نشده است.»
یک ماهواره کوچک هنگام سوختن حدود ۳۰ کیلوگرم اکسید آلومینیوم تولید می‌کند.
محققان می‌گویند که تنها در سال ۲۰۲۲، ممکن است ماهواره‌های در حال سقوط حدود ۱۷ تن ذرات ریز اکسید آلومینیوم تولید کرده باشند.
دانشمندان تخمین می‌زنند زمانی که تمام صورت‌های فلکی ماهواره‌ای برنامه‌ریزی‌شده کنونی در مدار قرار گیرند، سالانه بیش از ۳۵۰ تن اکسید آلومینیوم آزاد خواهد شد، که در قیاس با میزان طبیعی اتمسفری تقریبا ۶۵۰درصد بیشتر است.
اسپیساکس به‌تنهایی مجوز پرتاب ۱۲هزار ماهواره استارلینک دیگر را دارد، در حالی که آمازون و سایر غول‌های فناوری نیز در نظر دارند هزاران ماهواره را طی سال‌های آینده [به فضا] پرتاب کنند.
پژوهشگران می‌گویند: «با افزایش میزان بازگشت [ماهواره‌ها به زمین]، بررسی بیشتر درباره نگرانی‌های مطرح‌شده در این مقاله بسیار اهمیت دارد.»
