تلسکوپ فضایی جیمز وب ناسا با عکس‌های 122 مگاپیکسلی خود که عمدتاً در فاصله 1.5 میلیون کیلومتری از زمین گرفته شده است، پیشرفت‌های زیادی در زمینه نجوم دارد. چیزهای چشمگیر با این حال، جدیدترین sky-peeper آژانس فضایی رویکرد متفاوتی را در پیش گرفته است، اما علم فضایی پیشگامانه را با 36 پیکسل انجام می دهد. این یک اشتباه تایپی نیست – 36 پیکسل، نه 36 مگاپیکسل.
ماموریت تصویربرداری و طیف سنجی اشعه ایکس (XRISM) که “crism” تلفظ می شود، همکاری بین ناسا و آژانس اکتشافات هوافضای ژاپن (JAXA) است. ماهواره این مأموریت سپتامبر گذشته به مدار زمین پرتاب شد و از آن زمان تاکنون در حال جست و جوی کیهان برای یافتن پاسخ برخی از پیچیده ترین پرسش های علم بوده است. ابزار تصویربرداری ماموریت، Resolve، دارای سنسور تصویر 36 پیکسلی است.
از زمانی که می‌توانستیم تک تک پیکسل‌ها را بر روی یک تراشه تصویربرداری بشماریم، لحظه‌ای داغ می‌گذرد، اما اینجا هستیم… اندازه‌های آرایه در یک طرف 0.2 اینچ (5 میلی‌متر) است. این دستگاه طیفی از منابع پرتو ایکس بین 400 تا 12000 الکترون ولت – تا 5000 برابر انرژی نور مرئی – با جزئیات بی سابقه تولید می کند. اعتبار تصویر: NASA/XRISM/Caroline Kilbourne
«Resolve چیزی فراتر از یک دوربین است. برایان ویلیامز، دانشمند پروژه XRISM ناسا در گدارد، در بیانیه مطبوعاتی گفت: آشکارساز آن دمای هر پرتو ایکسی را که به آن برخورد می کند، می گیرد. ما Resolve را یک طیف‌سنج میکروکالری‌متری می‌نامیم زیرا هر یک از 36 پیکسل آن مقادیر بسیار کمی از گرمای ارسال شده توسط هر پرتو ایکس دریافتی را اندازه‌گیری می‌کند و به ما امکان می‌دهد اثر انگشت شیمیایی عناصر تشکیل‌دهنده منابع را با جزئیات بی‌سابقه ببینیم.
ابزار Resolve که به آرایه‌ای از پیکسل‌های خارق‌العاده مجهز است، می‌تواند پرتوهای ایکس «نرم» را که دارای انرژی تقریباً 5000 برابر بیشتر از طول موج‌های نور مرئی هستند، تشخیص دهد. تمرکز اصلی آن کاوش در داغترین مناطق کیهانی، بزرگترین ساختارها، و پرجرم ترین اجرام آسمانی، مانند سیاهچاله های کلان پرجرم است. علیرغم تعداد پیکسل محدود، هر پیکسل در Resolve قابل توجه است و قادر به تولید یک طیف غنی از داده های بصری است که محدوده انرژی بین 400 تا 12000 الکترون ولت را در بر می گیرد.
آژانس می گوید این ابزار می تواند حرکات عناصر را در یک هدف درک کند و اساساً یک چشم انداز سه بعدی ارائه می دهد. گازی که به سمت ما حرکت می کند انرژی کمی بالاتر از حد معمول ساطع می کند، در حالی که گاز در حال دور شدن انرژی کمی کمتر از خود ساطع می کند. این قابلیت راه های جدیدی را برای اکتشافات علمی باز می کند. به عنوان مثال، دانشمندان را قادر می سازد تا جریان گاز داغ در خوشه های کهکشانی را درک کنند و حرکت عناصر مختلف را در بقایای انفجارهای ابرنواختری به دقت دنبال کنند.
