دیپلمات ارشد چین:
دیپلمات ارشد دولت چین در دیدار با وزیر خارجه اسبق آمریکا تأکید کرد که رشد و توسعه چین، حرکتی درون‌زاست و تلاش برای محدودکردن و محاصره پکن غیرممکن است.
به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از رویترز، «وانگ یی»، وزیر خارجه پیشین چین و دیپلمات ارشد این کشور امروز چهارشنبه در دیدار با «هنری کیسینجر»، وزیر خارجه اسبق آمریکا تأکید کرد «مهار یا محاصره چین غیرممکن است.»
طبق بیانیه‌ای که دولت چین از این دیدار منتشر کرده، وانگ یی ضمن قدردانی از تلاش‌های کیسینجر برای بهبود روابط پکن و واشنگتن گفته « توسعه چین دارای یک حرکت درون‌زای قوی و منطق تاریخی اجتناب ناپذیر است و تلاش برای تغییر چین غیرممکن و محاصره و مهار چین حتی غیرممکن تر است.»
کیسینجر که هم‌اکنون همراه با «جان کری»، نماینده وِیژه دولت آمریکا در امور تغییرات اقلیمی در پکن به سر میبرد، ژوئیه ۱۹۷۱ هنگامی که مشاور امنیت ملی وقت آمریکا بود، برای عادی‌سازی روابط واشنگتن و پکن مخفیانه به پکن پرواز کرد.
جان کری و هیئت همراه روز یکشنبه وارد چین شدند؛ این آخرین مورد از مجموعه ای از مقامات بلندپایه کاخ سفید است که در تلاش برای بازگشایی کانال های ارتباطی بین دو کشور به پکن سفر کرده اند.
تلویزیون دولتی چین (CCTV) در این خصوص گزارش داد که مذاکرات «جدی و عمیق» جان کری با مقامات چینی از دوشنبه آغاز شده و همکاری در مقابله با تغییرات آب و هوایی در دستور کار وی در پکن است.
وزارت امور خارجه آمریکا با اشاره به کنفرانس آتی تغییرات آب و هوایی سازمان ملل که در ماه دسامبر در دبی برگزار می شود، گفت که دو طرف به بحران آب و هوا رسیدگی خواهند کرد.
فرستاده ویژه آمریکا در امور تغییرات اقلیمی سومین مقام ارشد دولت «بایدن» است که در هفته های اخیر، پس از سفرهای «ژانت یلن» وزیر خزانه داری و «آنتونی بلینکن» وزیر امور خارجه، به چین سفر کرده است. وی دو بار در سال ۲۰۲۱ از چین دیدن کرده بود.
به گزارش این رسانه، مذاکرات اقلیمی بین بزرگترین تولیدکنندگان گازهای گلخانه ای جهان در سال گذشته و در نتیجه سفر نانسی پلوسی، رئیس وقت مجلس نمایندگان آمریکا به تایوان در ماه آگوست، تا حد زیادی متوقف شد.
تحلیلگران در این خصوص می گویند که سفر جان کری هم برای تجدید مذاکرات آب و هوایی و هم برای عبور از بن بست سیاسی (در روابط میان دو کشور) مهم خواهد بود، اما هیچ پیشرفتی محتمل نیست، چرا که انتظار می رود پکن و واشنگتن همچنان در مورد اینکه آیا تغییرات آب و هوایی باید به عنوان یک «مسئله مستقل حیاتی» تلقی شود، به روابط کنونی ادامه دهند.
