هیچ سنگ قبری از نیما در امامزاده عبدالله نبوده است که تخریب یا تعویض شود

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، در روزهای گذشته مرمتِ سنگ مزار مادر و همسر نیما یوشیج و جاگذاریِ لوح یادبود بر مزارِ قدیمیِ نیما یوشیج در امام‌زاده عبدالله، حاشیه‌های زیادی ایجاد کرده است.

برای آگاهی از جزئیات این ماجرا گفت‌وگویی با مرتضی امیری اسفندقه، دستیار ویژه شهردار در حوزه ادبیات و شعر فارسی، داشتیم.

مرتضی امیری اسفندقه در گفت و گو با خبرنگار تسنیم گفت: مزار مادر نیما یوشیج و مزار همسرِ نیما که در امامزاده عبدالله قرار دارد، در حال نابودی و محو شدن بود. ما تصمیم گرفتیم تا همزمان با هفته‌ زن و آغاز دهه فجر، مزارِ مادر و همسرِ نیما را بازسازی کنیم تا مبادا فراموش شوند.

وی ادامه داد: همان‌طور که می‌دانید، پیکر خودِ نیما یوشیج هم از سال ۱۳۳۸ در امامزاده عبدالله به خاک سپرده شده بود. در سال ۱۳۷۲ پیکر این شاعر بزرگ را به روستای «یوش» که زادگاه نیما بود، منتقل کردند. ما برای جای خالی مزار نیما که مشتی خاک و علف آن را پر کرده بود، لوح یادبودی با فرازی از شعری از خودِ نیما در نظر گرفتیم.

امیری اسفندقه تاکید کرد: شکل نصب شده‌ مزار همسر و مادر نیما و لوح یادبود نیما که درست در آغازینه دهه فجر پس از گذراندن مراحل ابتدایی به انجام و فرجام رسید، این است که از نظر شما می‌گذرد. غیر از این هر آنچه که در این سو و آن سو بازگو و بیان شده است، صحت علمی ندارد.

به گفته وی؛ شکل نهایی لوح یادبود همین سنگی است که دو هفته پیش بر خواست‌جای قدیمیِ نیما یوشیج نصب شده است و نام کسی جز خودِ نیما در آن نیست.

وی ادامه داد: متن مزار همسر و مادر نیما نیز، همان چیزی است که در دهه ۴۰ بر سنگ مزار حک شده بود و با امانت‌داری کامل هیچ تغییری در آن صورت نگرفته است.

امیری اسفندقه گفت: این کاری اساسی بود که باید سال‌ها قبل انجام می‌شد. ما فکر کردیم که از بین رفتنِ مزارِ مادر و همسرِ یکی از بهترین شاعران معاصر، اصلاً اتفاق خوبی نیست.

وی ادامه داد: جانماییِ این سنگ مزارها برای حفظ اولیه و جلوگیری از نابودی کامل این مزارها است. امیدواریم که در آینده‌ای نزدیک به شکل و شیوه‌ای کاملا هنری، آن اتفاقی که باید بیفتد، انجام شود.

امیری اسفندقه تاکید کرد: از این دست مزارها در امامزاده عبدالله و ابن بابویه هنوز نیز هست که باید به آنها رسیدگی شود؛ از جمله مزار مهدی فولادوند مترجم قرآن که در همین ایام مرمت خواهد شد. دیگر مزارات هم به نوبت در دستور کارِ مرمت و بازسازی قرار دارند. پیشتر هم به همت شهرداری تهران، مزار علامه دهخدا نظارت و نظافت و آماده برای مراحل بعدیِ مرمت شده است.

متنی که هم اکنون بر لوح یادبودِ خواست‌جایِ قدیمیِ نیما یوشیج حک شده و نام هیچ شخصی از هیچ حوزه‌ فرهنگی هنری، الا بسیجیان فرهنگی در آن نیست، به این شرح است:

فریاد من شکسته اگر در گلو
وگر فریاد من رسا
من از برای راه خلاص خود و شما فریاد می‌زنم
فریاد می‌زنم

نیما سرشت و سرنوشت شعر فارسی را به شیوه‌ای امین و متین و با شناختی عمیق و دقیق از تاریخ هزار ساله آن بازنمایاند و دگرگون کرد.

نیما یوشیج با تفکری مومنانه، طرحی نو از معماری شعر پارسی به دست داد و کوچه‌ها و پس کوچه‌های ناشناخته‌ای را در شهر شعر پارسی به پارسایی چراغان کرد.

مزار نیما از سال ۱۳۳۸ تا سال ۱۳۷۲ در این مکان بوده است و از آن پس به زادگاه خود بازگردانده می‌شود.

این یادبود برخواست‌جای قدیم او و به یاد خاطرات و خطرات عمر مفید و شریفش محض یادگار و به همت بسیجیان فرهنگی شهرداری تهران در آغازینه‌ی دهه فجر سال ۱۴۰۰ خورشیدی بنا شد.
تا باد چنین بادا

انتهای پیام/