ساری- مدیرکل حفاظت محیط زیست مازندران با اشاره به جاماندن درنای رویا از امید در طول مسیر م پروازی گفت: این درنا در صحت و سلامت به سر می برد.
عطاء الله کاویان در گفتگو با خبرنگار مهر با اشاره به این که مردم محلی عصر دیروز در اراضی شالیزاری عباس آباد پرنده‌ای را مشاهده و گزارش کردند، افزود: این درحالی که هفته قبل مهاجرت امید و رؤیا به سمت سیبری آغاز شده بود.
وی افزود: در گذشته از مردم خواسته بودیم اگر در طول مسیر پروازی پرنده‌ای را با مشخصات درنا مشاهده کردند، اطلاع رسانی کنند و پس از اطلاع رسانی، تیم اعزامی از محیط زیست به منطقه اعزام شدند.
وی گفت: بررسی‌ها نشان می‌دهد که درنا رؤیا توانست تا فاصله ۱۵۰ کیلومتر در مسیر را پرواز کند و همکاران عباس آباد درنای رؤیا را در صحت و سلامت با واکنش‌های کلاملا طبیعی مشاهده کردند.
کاویان یادآور شد: طبق برنامه صورت گرفته درصدد هستیم تا طبق هماهنگی با سازمان‌های مربوطه بین المللی و مرکز تکثیر و حفاظت کشور بلژیک، طرح‌ها و برنامه‌ها را درباره درنای رؤیا اجرا کنیم.
مدیرکل حفاظت محیط زیست مازندران تصریح کرد: مطابق با پیش بینی‌ها، چهار سناریو برای این پروژه بین المللی طراحی شد و یکی از سناریوها این بود که این دو پرنده مهاجرت را با هم آغاز کنند.
وی افزودکبا توجه به این درنای رؤیا پرورشی است و توان لازم را برای پرواز طولانی را ندارد، احتمال می‌دادیم بخشی از مسیر را طی کند اما در نهایت از درنای امید جا ماند و نتوانست به پرواز ادامه دهد.
وی تصریح کرد: با هماهنگی‌هایی که از گذشته با مرکز بلژیک صورت گرفته بود، تمام پروتکل‌ها مطابق با استانداردها در حال انجام است.
به گزارش مهر، یک بال درنای بلژیکی دی ماه امسال برای حفظ مسیر پروازی بازمانده گله غربی درناها از بلژیک به مازندران منتقل شد و این درنا پس از پنج روز نگهداری در سازه موقت در تالاب فریدونکنار رهاسازی شد و طی ۳۴ روز با درنای سیبری به نام آرزو همزیستی داشته است.
درنای سیبری به سه جمعیت اصلی شرقی، غربی و مرکزی تقسیم می‌شد که جمعیت مرکزی آن به هند مهاجرت می‌کرد که منقرض شد، جمعیت غربی به ایران می‌آمد که الان فقط یک درنای نر با نام امید از آن باقی مانده که با تلف شدن آن این جمعیت نیز کامل منقرض می‌شود اما جمعیت شرقی آن هنوز وجود دارد و می‌گویند که سه هزار درنا از آن همچنان به چین مهاجرت می‌کند.
درناها برای زندگی به آب وابسته‌اند به طوری که تغذیه، لانه‌سازی، زادآوری و زمستان‌گذرانی این پرنده در تالاب‌های ترجیحاً وسیع و کم عمق (حداکثر ۳۰ سانتیمتر) آب شیرین با میدان دید مناسب است و بیشتر از ریشه‌ها، جوانه‌ها، دانه‌های گیاهان آبزی، حشرات، ماهی‌ها و جوندگان کوچک تغذیه می‌کنند که در ایران تالاب فریدونکنار هر ساله میزبان یک درنا که باقیمانده از جمعیت غربی آن است، می‌شود که اگر این یک عدد درنا هم از بین برود جمعیت غربی آن کامل منقرض می‌شود.
البته برای حفظ این گونه از انقراض اقدامات ملی و بین المللی زیادی انجام شده است، بنیاد جهانی درناها در دهه ۷۰ شمسی طرح احیای درناها را در ایران آغاز کرد، در واقع یک کار بین المللی با بودجه صندوق جهانی محیط زیست و حضور کارشناسان خارجی و همکاری سازمان حفاظت محیط زیست، روسیه و بنیاد جهانی درناها انجام شد و می‌خواستند جمعیت این پرنده را احیا کنند که شواهد نشان می‌دهد با وجود هزینه بسیار، موفق نشدند.
اما امید تک درنای سیبری ۱۵ سال است که تنهایی کریدور غربی را حفظ کرده است و امسال هم پنجم آبان ماه وارد ایران و تالاب فریدنکنار شد، داستان تنها شدن امید هم شنیدنی است به طوری که جفت خود آرزو را در یک شب سرد و توفانی با شلیک گلوله شکارچیان از دست داد اما همچنان به مسیر پروازی خود در غرب وفادار مانده و هر سال تنها برای زمستان گذرانی در تالاب فریدونکنار به زمین می‌نشیند.
