سوگ و غم فقدان، آستانه تحریک پذیری فرد سوگوار را پایین می آورد/در مواجهه با این افراد حرف های بی ربط نزنیم

شیما رضایی ،روانشناس بالینی در گفت‌وگو با خبرنگار ایلنا در قزوین با اشاره به سوگواری و مراحل سوگ در افراد گفت: سوگ، واکنشی است که انسان در زمان تجربه وقایع تلخ و دردناک از خود نشان می‌دهد و این احساسات دردناک با استرس زیاد همراه است.

این کارشناس ارشد روانشناسی  ادامه داد: سوگ در زمان از دست دادن و مرگ عزیزان، طلاق، قطع عضو، از دست دادن پست و رتبه شغلی بروز می‌کند  که در افراد مختلف به گونه‌های مختلف بروز می‌کند و مدت زمان آن هم متفاوت است.

وی عنوان کرد: انکار، خشم، چانه زنی، افسردگی و پذیرش مراحل سوگ هستند و برای درمان آن هم باید مراحلی مانند درک غم و اندوه، مدیریت احساسات دردناک، فکر کردن به آینده، تقویت روابط، حرف زدن درباره داستان مرگ و … طی شود.

رضایی بیان کرد: افراد سوگوار با علامت‌هایی مانند انزوا و تنهایی، ناتوانی در پذیرش مرگ فرد، احساس گناه، علاقه به غمگین بودن و رنج کشیدن، تمرکز شدید و بیش از حد بر یادگارها و خاطرات فرد از دست رفته، افسردگی مزمن، عدم توانایی در لذت بردن، عدم اعتماد به دیگران و احساس پوچی و بی معنایی و بی هدفی در زندگی مواجه هستند.

وی ادامه داد: بی خوابی و اختلال در خواب مهم ترین پیامد سوگ است، کابوس‌های شبانه و بی خواب شدن به دلیل مرور اتفاقات تلخ همگی در اثر فقدان بروز می‌کنند و فرد نمی‌تواند به خوبی با شرایط جدید زندگی روبرو شود و حتی از پذیرش اتفاقات آینده نگران است.

این روان‌شناس یادآور شد: سوگ و غم فقدان باعث می‌شود آستانه تحریک پذیری فرد پایین آمده و خیلی سریع عصبی شود؛ همچنین مشغولیت ذهنی امکان تمرکز مناسب بر امورات کاری را از بین می‌برد و سرگیجه، سردرد، حالت تهوع و مشکلات گوارشی، احساس بی عدالتی، احساس فقدان، ایجاد حسادت در فرد، احساس تنهایی و احساس خشم و عصبانیت علایم روانشناختی سوگ هستند.

وی ادامه داد: میزان زمان و شیوه سوگواری در افراد مختلف بسته به سن، جنس، فرهنگ و تاب آوری افراد متفاوت است، متوسط زمان سوگواری در مرگ عزیزان شش ماه و متوسط زمان سوگ عاطفی نیمی از زمانی است که فرد در رابطه بوده است.

رضایی عنوان کرد: در مواجهه با فرد سوگوار به بیان غم‌های خودمان نپردازیم، حرف‌های بی ربط نزنیم و درباره تصمیمات ش برای آینده سئوال نکنیم.

درادامه این مطلب به چند راهکار برای آنکه راحت تر بتوان با غم از دست دادن عزیزان مان کنار بیاییم گفته شده است:

-تنها نمانیم : هنگام از دست دادن عزیزان  غمگین شدن و اندوه طبیعی است، اما مواقعی که دچار اندوه شدیم سعی کنیم احساساتمان را بر زبان آوریم و از احساسات خود، دیگران را باخبر سازیم و خود را تسلیم اندوه کنیم و به دنبال افراد دلسوز که بتوانند احساسات ما را درباره فقدان عزیزمان درک کنند، باشیم. در کل برای چیره شدن به غم و اندوه برون ریزی احساسات، به ما کمک می‌کند.

آزادانه اشک بریزیم: بعد از مرحله انکار، معمولا افراد داغ‌دیده وارد مرحله ناراحتی و خشم می‌شوند. یکی از راه‌هایی که انسان را به زندگی عادی برمی‌گرداند، تخلیه هیجانات و درد‌های درونی است. باید برای التیام درد‌های درونی‌مان، آزادانه اشک بریزیم.  گاهی ناله کردن ، واکنش‌ طبیعی در غم از دست دادن عزیز است.این واکنش‌ها نه‌ تنها نشانه ضعف نیست، بلکه یکی از نشانه‌های سلامت روان یک فرد است که احساساتش را این چنین بروز می‌دهد.

پذیرش سوگ به معنی فراموش کردن عزیز نیست:  مرحله دیگر  هم مرحله پذیرش سوگ است که اوج حزن و تنهایی افراد داغ‌دیده از این مرحله شروع می شود. این مرحله معمولا بعد از پایان مراسم سوگواری شروع خواهد شد.  در این مرحله، از تنها ماندن بپرهیزیم. باید به حضور دیگران در کنارمان برای همدردی و همدلی توجه کنیم، زیرا این امر به ما کمک زیادی در سبک شدن این غم خواهد کرد. باید به خودمان اطمینان بدهیم   که می‌توانیم این بحران عاطفی را پشت سر بگذاریم. نباید تصور کنیم که بازگشت به زندگی عادی به این معنی است که آن عزیز فراموش شده است.

انتهای پیام/