سایه سیاه کودک آزاری/ ۵
رئیس انجمن مددکاران اجتماعی ایران گفت: بیان عباراتی همچون کودک تا کتک نخورد تربیت نمی‌شود یا گذشتگان ما را می‌زدند ما هم باید کودکمان را درست تربیت کنیم مصداق کودک آزاری است.
به گزارش خبرنگار مهر، حتماً تاکنون با والدینی مواجه شده اید که در هنگام دیدن خطایی از فرزندشان دعوا کردن را بهترین راه برای اصلاح رفتار می‌دانند. معمولاً این دعوا کردن با توهین و تحقیر است و حتی گاهی با تنبیه بدنی و کتک زدن کودک هم همراه می‌شود.
اما خشونت کلامی علیه کودکان به تنهایی نوعی کودک آزاری است. درست است که در تربیت برخورد جدی کلامی کلامی، تذکر و و مواخذه کلامی هم وجود دارد اما باید دقت کرد که این تربیت به خشونت علیه کودک منجر نشود.
سید حسن موسوی چلک رئیس انجمن مددکاران اجتماعی ایران در گفت‌وگو با خبرنگار مهر با اشاره به اینکه وجود تفاوت‌های فرهنگی در این موضوع بسیار مهم است؛ گفت: بین جدیت و خشونت فرق زیادی وجود دارد. بسیاری از مواقع ما داریم که می‌گویند (کودک کتک نخورد آدم نمی‌شود) یا (تا نباشد چوب تر فرمان نبرد گاو و خر)؛ به هیچ یک از این‌ها در الگوهای تربیتی اشاره نمی‌شود.
وی با این اینکه رفتار قاطع و جدی با اعمال رفتار خشونت آمیز و تنبیه بسیار متفاوت است؛ گفت: این نگاه که کودک یک ملک شخصی است و باید آزادانه با او برخورد کرد.
این نگاه که کودک تا کتک نخورد تربیت نمی‌شود؛ این نگاه که گذشتگان ما را می‌زدند ما هم باید کودکمان را درست تربیت کنیم یا این نگاه که کودک زبان آدمیزاد سرش نمی‌شود.
این‌ها از ادبیاتی است که متأسفانه در فرهنگ ما وجود دارد عباراتی با این مضمون را به کرات شنیدیم و به کار گرفته می‌شود و حتی بیان این الفاظ و عبارات هم مصداق کودک آزاری است و تنها شکل آن فرق می‌کند گاهی تنها به زبان می‌آوریم و گاهی آن را عملی می‌کنیم.
رئیس انجمن مددکاران اجتماعی ایران خاطر نشان کرد: تأثیر کلام در روح و روان کودک برخلاف تصور برخی افراد بسیار ماندگار و مانا است. معمولاً هم کودک‌آزاری‌ها ترکیبی است یعنی والدینی که فرزندش را کتک میزند آزار کلامی خود را هم دارد. کودک آزاری‌ها ترکیبی هستند اما تنها کودک آزاری جسمی است که در ظاهر معلوم می‌شود.
وی با اشاره به اینکه کودک آزاری معمولاً در کودکان زیر ۱۵ سال رخ می‌دهد؛ گفت: بیشترین کودک آزاری‌ها زیر ۱۵ سال است. با بهره کشی اقتصادی و بهره‌کشی سیاسی سن این کودک آزاری بالاتر می‌رود.
نمی‌توانیم یک مکان خاص را نشانه گذاری کنیم و بگوییم در این مکان‌ها کودک‌آزاری بیشتر اتفاق می‌افتد. طبیعی است که در محیط‌های کار و خیابان کودک آزاری بیشتر اتفاق می‌افتد البته کودک آزاری‌های جنسی معمولاً در محیط‌های بسته‌تر رخ می‌دهد اما کودک آزاری در همه مناطق رخ می‌دهد و محدود به مکان خاصی نیست و همه جا باید مراقب کودک آزاری بوده و از آن جلوگیری کرد.
