شوک بزرگ چه زود فراموش شد
توماس توخل از همین شروع کار نشان داد که ایده‌هایی کاملا متفاوت با ناگلزمان برای بایرن دارد و تغییرات او نیز زودتر از تصورات جواب داد.
به گزارش “ورزش سه”، یک هفته پیش بود که توماس توخل به عنوان مربی جدید بایرن معرفی شد و به عنوان جانشین یولیان ناگلزمان کار خود را شروع کرد. او در نشست خبری قبل از بازی با دورتموند گفت: «بعضی از بازیکنان دیر از اردوی تیم های ملی خود برگشتند و انتخاب ترکیب اصلی تا حدی غیرمنصفانه خواهد بود. هنوز با همه بازیکنان حرف نزده‌ام ولی چیزی که مهم است، اجرای درست ایده‌های من و پذیرش آن توسط بازیکنان خواهد بود.»
توخل قطعا توانست بخشی از ایده‌هایش را در همان اولین بازی برابر دورتموند به خوبی در تیم پیاده کند. بایرن 4-2 دورتموند را شکست داد و توانست صدر جدول را پس بگیرد. این اولین قدم مثبت بایرن با توخل در راه کسب یازدهمین قهرمانی متوالی در بوندسلیگا بود. توخل اما بیشتر و بیشتر می خواهد. او پس از بازی گفت: «وقتی 4-0 جلو افتادیم، تیم افت کرد. دوست داشتم بیشتر مالک توپ و میدان باشیم و گل های بیشتری بزنیم. توپ های زیادی از دست دادیم و دو گلی که دریافت کردیم، من را آزار می دهند. هنوز باید بسیار بهتر شویم.»
تغییر سیستم به 3-2-1-4
توخل در نشست خبری قبل از بازی با دورتموند گفته بود: «قصد ندارم سیستم تیم برای این بازی را فاش کنم. دوست دارم، اما بازی خیلی مهمی است.» تغییر سیستم مهمترین تغییر توخل در بایرن بود. سرمربی سابق ماینتس، دورتموند، پاری سن ژرمن و چلسی، خط دفاع سه نفره ناگلزمان را کنار گذاشت و خط دفاع چهار نفره را انتخاب کرد.
توخل پس از بازی تاکید کرد: «ما هنوز باید ریتم خود را پیدا کنیم. بفهمیم چه زمانی باید پیشروی کنیم و چه زمانی مهیای حمله شویم. ایده ما این بود که بازیکنان را در موقعیت هایی قرار دهیم که معتقدیم در آن احساس راحتی می کنند.» برای مثال توخل ترجیح داد پاوارد دفاعی تر را به راست ببرد و کانسلو با خصوصیات تهاجمی را نیمکت‌نشین کرد.
کیمیش، تنها هافبک دفاعی
یکی از مهمترین تغییرات توخل در بایرن استفاده از کیمیش به عنوان تنها هافبک دفاعی تیم بود. کیمیش در واقع به عنوان دفاع میانی سوم کار می کرد و گورتزکا نیز بر خلاف دوران ناگلزمان، آزادی عمل بیشتری داشت. او می توانست به راحتی در زمین پیشروی کند و در دفاع و حمله آزاد بود. کیمیش همراه با اوپامکانو، بیشترین پاس را ارسال کرد(69 پاس) و 91.3 درصد پاس های او صحیح بودند. چهار ارسال بلند داشت که سه تای آنها به مقصد رسیدند. او چهار ضربه کرنر نیز ارسال کرد.
کیمیش در پایان بازی گفت: «باید بازی را بهتر کنترل می کردیم و توپ را بیشتر در اختیار می گرفتیم. با سیستمی متفاوت بازی می کردیم و توخل ترجیح داد روشی را به کار بگیرد که بازیکنان در آن احساس راحتی بیشتری داشته باشند. ما باید ریتم خوب خودمان را پیدا کنیم.»
جابه‌جایی وینگرها
توخل برخلاف ناگلزمان ترجیح داد جناحین را تقویت کند. با استفاده از خط دفاع چهار نفره، وینگرهای تیم به خوبی تحت حمایت قرار داشتند. زمان ناگلزمان، دیویس چپ پا در سمت چپ بود و در سمت راست نیز کومان، پاوارد یا کانسلوی راست پا بازی می کردند.
توخل ولی در بازی برابر دورتموند سانه چپ پا را به راست برد و از کومان راست پا در سمت چپ استفاده کرد تا همه به یاد دوران حضور روبن و ریبری در بایرن بیفتند. همه چیز هم خوب پیش رفت و کومان گل چهارم تیمش را روی پاس سانه زد.
استفاده از توماس مولر در نزدیکی دروازه
مولر در ماه های اخیر زیر تیغ تیز انتقادات قرار داشت ولی با توخل به نظر شرایط برای او بهتر خواهد شد. کاپیتان بایرن با تصمیم توخل برابر دورتموند نزدیک‌تر از همیشه به دروازه بود و نشان داد در این پست می تواند سرنوشت‌ساز کار کند. او دو گل زد و روی گل چهارم نیز نقش داشت. مولر در پایان بازی گفت که یک یا دو جلسه تمرینی کامل با توخل داشتند و این مربی ترجیح داد از بازیکنان در پست هایی که در آن راحت هستند، استفاده کند و همه نیز حس خوبی داشتند.
استراتژی‌ای که جواب داد
بایرن بازی با دورتموند را خیلی خوب شروع نکرد و حریف بود که ابتدا کنترل بازی را در دست گرفت ولی استراتژی توخل با تکیه بر خط حمله قدرتمندش جواب داد. او اولین مربی بایرن شد که در نخستین حضورش روی نیمکت، تیمش توانسته در 23 دقیقه ابتدایی بازی سه گل بزند. البته که بایرن از اشتباهات فردی دورتموندی ها نیز به بهترین شکل استفاده کرد. کوبل، گلر دورتموند، گل اول را به بایرن هدیه داد و روی گل سوم نیز اشتباه مسلم داشت. گل دوم بایرن نیز روی استراتژی درست و با یک ضربه کرنر به ثمر رسید. کیمیش ارسال کرد، دی‌لیخت اثر مثبت گذاشت و مولر نیز در دو قدمی دروازه توپ را گل کرد.
