اوسمار لوس ویه‌را صادره از کمیته اخلاق فوتبال!

به گزارش “ورزش سه”، اوسمار دوست داشت سرمربی شود اما هرگز در کنار سرمربی تیم به محض فوکوس دوربین، خودش را پرزنت نکرد.آرام و بی صدا بود. روزی که پرسپولیس در لیگ بیست و دوم قهرمان شد، آنقدر بی سر و صدا و بی ادعا بود که حتی یک نفرهم ننوشت و نگفت، شاید فرق پرسپولیس لیگ قبل و این لیگ، همین دستیار برزیلی باشد.

روزی که سرانجام یحیی بعد از 6 استعفا، به صورت حقیقی رفت، باز هم خودش را وسط معرکه نیانداخت.حتی هیچ رسانه ای  لابی نکرد. اگر بگویم واقعا دوست رسانه ای نداشت باورتان می شود؟ بدون هیچ ادعایی در کسوت “سرمربی موقت” تیمش را تمرین داد و منتظر تصمیم  درویش ماند. بازیکنان تیم که یک سال و نیم با او کار کرده بودند به مدیریت ضمانت دادند که از او حمایت می کنند و اوسمار پتانسل سرمربی گری را دارد.درویش بزرگترین ریسک زندگی اش را مرتکب شد و اوسمار شد سرمربی پرسپولیس. حتی علی دایی هم باور نداشت که این برزیلی بی ادعا موفق می شود. درطول نیمفصل دوم  بارها در مواجه با این سوال شیطنت آمیز که رابطه ات با یحیی گلمحمدی چگونه است، با لبخند گفت اتفاقا دیشب با او چای خوردم.هرگز ادعا نکرد پرسپولیس محتاط نیمفصل اول را او متحول کرده است. 

سبک پرسپولیس نعل به نعل همان سنت پیشین بود اما با دوزبیشتر شهامت. 
اوج هنرش بین دو نیمه بازی با استقلال خوزستان بود.با دو تعویض نشان داد چه شناخت عمیقی از فوتبال ما دراد. اما فقط آن دو تعویض نبود. از دقیقه 70 به بعد دستور داد که در حملات تیم، خدابنده لو به دفاع آخر بیاید و کنعانی به جلو برود. بروید 4 گل پرسپولیس را مجددا ببینید. بازیکنان تعویضی و کنعانی زادگان در تک تک این گل ها نقش داشتند. بزرگترین وشگفت انگیز ترین کامبک تاریخ فوتبال باشگاهی ایران را  او اینچنین رقم زد.طوری که همان شب صدر و جام را از استقلال توامان گرفت. در شب سخت قزوین، می دانست شجاعت بیش از اندازه جلوی تیمی مثل شمس آذر که استاد ضد حمله است چه تاوانی دارد. اوج دوم  اوسمار همان بازی بود.شبی که آبی ها امید داشتند پرسپولیس امتیاز بدهد اما 3 بریک از سد حریف گذشت. 

سرانجام شب موعود فرا رسید.پرسپولیس قهرمان لیگ شد و اوسمار با اینکه خیلی پیشتر از اینها تصمیم به جدایی گرفته بود، رفاقت با یحیی را تمام کرد. گلمحمدی 30 امتیاز از 15 بازی اول را دشت کرد و او 38 امتیاز از 15 بازی دوم. با این وجود تیشرتی برتن کرد که کنار یحیی ایستاده است.حقیقتا چند مربی را می شناسید که چنین کرده باشند؟ بعد از اولین جام یحیی (همان سالی که  از نیمفصل جانشین کالدرون شده بود ) چند نفر در روز قهرمانی یاد مربی آرژانتینی افتادند ؟اما اوسمار جنسش متفاوت بود.

او رفت اما تردید نکنید آنقدر خاطره خوش از خودش باقی گذاشته که همیشه به عنوان یک گزینه آلترناتیو در ذهن هواداران پرسپولیس می ماند.مهم نیست که چند روز دیگر خبر حضورش در فلان لیگ و کشور مخابره شود.او دوسال اینجا بود و حق دارد که برای آینده اش تصمیم بگیرد. 

اوسمار رفت اما نه برای همیشه.چه برگردد یک روز چه هرگز پایش را به این سوی مرزهای ایران نگذارد، یادش همیشه در ذهن هواداران باقی می ماند و این یعنی ماندن ابدی. او هیچگاه علیه داوری حرف نزد.علیه باشگاه حریف حرف نزد.وارد بازی رسانه ای نشد.یک کار داشت و آن جمع کردن 38 امتیاز از 45 پوئن ممکن بود. تردید نکنید اگر هر گزینه دیگری جز او جانشین یحیی می شد، این نکونام بود که جام را روز آخر بالای سر می برد. بزرگترین میراث اوسمار برای فوتبالی که تا خرتناق درگیر وغریق  متلک اندازی ،علیه داوری و زمین و زمان حرف زدن است، یک چیز بود؛ جنتلمن باقی بمانید و جام بگیرید. 

حقیقتا حیف بود که بماند و تغییر کند. بماند و شبیه یکی ازمربیان همیشه غر زن این فوتبال شود.ما پتانسیل تغییر دادن خیلی ها را داریم. روزهای اولیه ژوزه مورایس یادتان است؟ چقدر شیک و جنتلمن فقط در مورد فوتبال حرف می زد. اما حالا در کلامش می شود تیکه به باشگاه سپاهان را هم استشمام کرد. رقیب و حریف دیگر جای خود.

حیف بود که اوسمار بماند و زیر فشار کشنده فضای حقیقی و مجازی، شبیه امروز مورایس در روزهای پایانی اش در فوتبال ما شود. او دقیقا به کوتاهی و زیبایی یک خواب نیمروزی در دل یک باغ سرسبز بود. از آن خواب هایی که وقتی بیدار می شوید حالتان ساعت ها خوب است.خدا نگهدارشما  آقای همیشه جنتلمن.

مهدی طاهرخانی