بیانی: بین منصوریان و مجیدی علاقه است نه حسادت

به گزارش “ورزش سه”، شاهرخ بیانی یکی از چهره‌های درخشان فوتبال ایران در دهه 1360 است که سابقه بازی در هر دو تیم پرسپولیس و استقلال را دارد. او در گفتگوی اخیر خود با خبرنگار ما به درگیری رسانه‌ای منصوریان با فرهاد مجیدی اشاره کرده و به سوالات پیرامون متن و حواشی فوتبال ایران پاسخ داده است.

این گفتگو را در ادامه با هم مرور می‌کنیم:

* بعد از بازی استقلال با صنعت نفت اتفاقاتی افتاد که آقای منصوریان دلخور شدند و صحبت هایی درباره فرهاد مجیدی مطرح کردند. شما تا چه حد این موضوع را تعقیب کردید؟
من حرف هایی که مطرح شد را دیدم اما نمی‌توانم صحبت زیادی درباره این ماجرا داشته باشم. فرهاد و منصوریان هر دو هم‌بازی بودند و منصوریان از رفتار فرهاد ناراحت شده است. چیزی خاصی نیست و طبیعی است.

* شما که با فرهاد مجیدی و علیرضا منصوریان در استقلال کار کرده‌اید، چه نظری درباره این دو فرد دارید؟
بله؛ من با هر دو کار کرده‌ام و هر دو در دوران فوتبال خوب و با شخصیت و  محبوب بودند؛ هر دو با تمام وجودشان استقلال را دوست داشتند و در خدمت تیم بودند. من در چارچوب فوتبالی با آنها دوست بودم و بیرون از فوتبال رابطه ای با آنها نداشتم. زمانی که من در استقلال بودم بازیکنان خوبی بودند و حاشیه آنچنانی نداشتند.

* اینکه فرهاد مجیدی بعد از برد تیمش به علیرضا منصوریان بی محلی کرده و با او صحبتی نکرده را می‌پسندید یا فکر می‌کنید که اشتباه بوده؟
در مجموع رفتار قشنگی نبوده اما من شنیده‌ام که فرهاد مجیدی هم گفته من حواسم نبوده است. دلیل این حواشی این است که چون هر دو هم‌بازی بودند و از همدیگر توقع داشتند اما هر دو باید در نظر بگیرند که دوره بازیگری‌‌شان گذشته و دوره مربیگری و فوتبال هم سریع می‌گذرد و تنها خوبی، دوستی و رفاقت باقی می‌ماند. من در حال حاضر با هم‌بازی خودم بعد از چهل سال ارتباط و رفت و آمد خانوادگی داریم. این مسائل و دوستی ها مهم است. اما نمی‌توانیم صد در صد یک شخص را در این اتفاق مقصر بدانیم. شاید آقای مجیدی حواسش نبوده است و البته آقای منصوریان هم به این دلیل صحبت کرده و جواب داده که از فرهاد مجیدی که هم‌بازی اش بوده و خودش هم به آمدن فرهاد کمک کرده توقع داشته است. این اتفاقات در فوتبال رخ می‌دهد و ما نباید زیاد درباره این مسائل صحبت کنیم چون وارد حاشیه می‌شود. من هر صحبتی بکنم یک عده طرفدار فرهاد هستند و یک عده دیگر طرفدار منصوریان و همه شروع به صحبت می‌کنند. مشکل فوتبال ما فضای مجازی است. همه یک جور فکر و زندگی نمی‌کنند و همه مثل هم تیم را دوست ندارند. اینها مشکلات فوتبال ماست و وقتی طرفداران به استادیوم هم نمی‌آیند یک مسئله کوچک در فضای مجازی بزرگ می‌شود.

* نظر کلی شما درباره این اتفاقات چیست؟
از نظر من باید همیشه به بزرگتر احترام گذاشت؛ چه دوست، چه پدر و مادر و چه خانواده. ما از بچگی یاد گرفته‌ایم در هر شرایطی به بزرگتر احترام بگذاریم. اگر ایشان این رفتار را داشته بر اساس نظر و شرایط زندگی خودش بوده و ما نمی‌توانیم به جای ایشان تصمیم بگیریم ولی در کل من می‌گویم آدم باید به بزرگتر حتی اگر دشمنش باشد احترام بگذارد. طرز فکر من از بچگی همین بوده و همیشه هم به بزرگترم احترام گذاشته‌ام و تا وقتی که زنده هستم هم می‌گذارم. این نظر من است و بعضی ها دوست دارند و بعضی ها دوست ندارند.

* اگر دلیل این کار فرهاد مجیدی ناراحتی از علیرضا منصوریان بوده که موفقیت های استقلال را متوجه بازیکنان کرده بود چطور؟
تفکر مربیگری با تفکر آدم های عادی متفاوت است؛ برای مثال یک فرد دوست دارد بگوید نساجی فوتبال خوبی بازی می‌کند. این نگاه فنی است اما متاسفانه ما به همه چیز با تعصب نگاه می‌کنیم و می‌گوییم وقتی من استقلالی هستم و حتی اگر استقلال خوب بازی نمی‌کند باید بگویم خوب بازی می‌کند؛ اگر نگویم طرفدار ناراحت می‌شود. باید از این مسائل بیرون بیاییم. آقای منصوریان واقعیت را گفته و حتی من هم شخصا می‌گویم سپاهان بهترین تیم این فصل بوده است و بهترین فوتبال را ارائه می‌دهد. من فنی صحبت می‌کنم نه تعصبی‌. اگر سوال این بوده که شما روی چه تیمی تعصب داری و چه تیمی را دوست داری و منصوریان تیم دیگری جز استقلال را می‌گفت، آن زمان می‌توانستیم از او ایراد بگیریم اما سوال از آقای منصوریان این بوده که کدام را تیم را می‌پسندی و ایشان هم فنی گفته است سپاهان‌. حرف ایشان هم واقعا درست بوده و این حرف مشکلی نداشته است. من هم خودم مربی هستم و در تیم های فعلی، با وجود اینکه استقلال خوب بازی می‌کند اما بهترین تیم از نظر فنی سپاهان است. این نظر من است و شاید یک مربی دیگر چیز دیگری بزند. الان ما در نساجی هستیم و همه مربی ها می‌گویند شما بهترین فوتبال را بازی می‌کنید و این نظر فنی آنهاست نه نظر تعصبی و شاید حتی فردی که می‌گوید نساجی خوب بازی می‌کند، استقلالی باشد. سوال از آقای منصوریان فنی بوده اما عده ای بحث را به سمت دیگری می‌برند می‌گویند اگر تعصب داشت، می‌گفت استقلال. ایشان تعصب‌شان را نشان داده و جوانی اش را برای استقلال گذاشته است؛ مگر با یک حرف تعصب کم یا زیاد می‌شود؟ متاسفانه فضای مجازی طوری است که حتی اگر من هم نگویم استقلال انواع فحش را به من می‌دهند. چرا ما آزادی بیان نداریم و مدام فشار وارد می‌کنیم؟ اگر فنی سوال می‌شود باید فنی پاسخ داده شود؛ اگر سوال درباره علاقه بود و ایشان نمی‌گفت استقلال آدم بدی بود‌ چون هر چیزی دارد از استقلال دارد. نباید به این صحبت ها اهمیتی داده شود؛ خیلی مواقع ما در بازی های ما مقابل تیم های دیگر حتی پرسپولیس حواشی پیش آمده اما بعد از بازی همه با هم رفیق هستند و به هم زنگ می‌زنند.

* اصولا در هر تیمی ستاره هایی که در طول تاریخ محبوب بودن رابطه خیلی خوبی با هم ندارند. شما به عنوان یکی از ستاره های بزرگ استقلال در دهه ۱۳۶۰ این مسئله را چطور ارزیابی می‌کنید و نظرتان چیست؟ باید به عنوان یک مسئله انسانی دید یا آدم ها باید خوددار باشند؟
حتی اگر کسی از کسی بدش می‌آید یا حسادت می‌کند باید خوددار باشد و بروز ندهد چون به هر حال طرف مقابل هم طرفدارانی دارد. آدمی که محبوب می‌شود برای خودش نیست و برای مردم است و محبوبیت از مردم می‌آید. در این ماجرا هم ما در زندگی شخصی دو طرف نیستیم و نمی‌دانیم حسادتی وجود دارد یا نه اما من شخصا به همه حتی شخصی که محبوب تر از خودم است احترام می‌گذارم. باید به این فکر کنم من این مراحل را طی کرده‌ام و نباید حسادتی داشته باشم؛ به فرض الان فرهاد مجیدی محبوب است، ما باید خوشحال شویم که مردم جوانی که در تیم خودمان بوده را تا این حد دوست دارند. البته من فکر نمی‌کنم در بین این دو شخص حسادتی وجود داشته باشد و دلیل این اتفاقات هم علاقه بیش از حد فرهاد و آقای منصوریان به یکدیگر است که باعث این مسائل شده است. دیدیم آقای منصوریان گفت من اصلا باورم نمی‌شود آقای فرهاد مجیدی از مقابل من بگذرد و به من کم محلی کند.

* شما اگر دوباره به دوره جوانی و اوجتان برگردید شکل ارتباط خودتان با ستاره ها یا مربی ها را تغییر می‌دهید؟ آیا پیش آمده خودتان شخصی را با رفتار خاصی برنجانید؟
من به این دلیل محبوب بودم که با همه ارتباط خوبی داشتم و به همه احترام می‌گذاشتم. الان هم اگر به گذشته برگردم هم همان رفتاری که قبلا داشته‌ام را خواهم داشت. من حتی زمانی که بازی می‌کردم هم همین رفتار فعلی را داشتم. من به همه احترام می‌گذارم و حتی یک نفر هم در ورزش نیست که من به او احترام نگذاشته باشم یا از من دلخور باشد. چه هم‌بازی ها و مربیانم و چه رقیبانم همه من را دوست دارند و من هم به همه احترام گذاشته‌ام و هیچوقت آنها را با حرف یا عملم نرنجانده‌ام. البته درباره این مسائل باید دیگران صحبت کنند اما خودم از خودم راضی هستم.

* به عنوان سوال آخر؛ در آستانه دربی پایتخت، این بازی را چطور پیش بینی می‌کنید؟
دربی با تمام بازی ها متفاوت است و مسائل روحی و روانی هستند که روی این بازی تاثیر می‌گذارند. هر لحظه دربی خطرناک است. هر دو تیم در این بازی نمی‌خواهند ببازند و تحت فشار هستند. تیم ها باید اشتباهاتی که تیم رقیب می‌کند به نحو احسن استفاده کنند. در این بازی ده موقعیت گیر هر تیم نمی‌آید و شاید تک و توک موقعیت باشد؛ هر تیمی از این موقعیت ها خوب استفاده کند و از لحاظ روحی و روانی آماده تر باشد برنده بازی خواهد بود‌‌. دربی هایی بوده که همه می‌گفتند پرسپولیس از لحاظ نفری بهتر است اما ما تیم ما تیم تر و آماده تر بود و ما پیروز می‌شدیم. یا در بازی ۳-۲ من با پرویز مظلومی بودم و ۲-۰ جلو بودیم اما در دقیقه آخر ایمون زاید در چند دقیقه سه گل زد و نتیجه بازی تغییر کرد و هیچکس باور نمی‌کرد. الان هم هر دو تیم از نظر نفری خوب هستند و فقط باید از لحاظ روحی آماده بازی شوند. به نظر من استرس پرسپولیس مقداری بیشتر از استقلال است چون اگر پرسپولیس امتیاز این بازی را کاملا از دست بدهد، صد در صد استقلال قهرمان خواهد شد.