در حالی ۱۷ نفر به دنبال رسیدن به صندلی ریاست فدراسیون دوچرخه‌سواری هستند که مشخص نیست چه برنامه قوی‌ای برای از نو ساختن دوچرخه‌سواری دارند.
به گزارش ایسنا، فدراسیون دوچرخه سواری در این سال‌ها با حواشی زیادی روبرو بوده که تمام آسیب آن هم متوجه ورزشکارانش شده است. این رشته زمان زیادی را برای پیشرفت از دست داده و اکنون هم که در آستانه انتخابات است باز هم به نظر می‌رسد حواشی آن تمامی ندارد و جنجال برای رسیدن به صندلی ریاست ادامه دارد. در این میان این سوال مطرح است کسانی که به دنبال ریاست فدراسیون دوچرخه سواری هستند می دانند که این فدراسیون تقریبا به یک ویرانه با هزار و یک مشکل تبدیل شده است یا فقط دنبال رسیدن به صندلی ریاست هستند؟
* ویرانه‌هایی که مدیریت قبلی برجای گذاشت
در زمان مدیریت خسرو قمری، دوچرخه سواری ایران افت شدیدی پیدا کرد به گونه‌ای که حتی رکابزنان ایران موفق به کسب مدال نه در قهرمانی آسیا شدند و نه در بازی‌های آسیایی. حتی ساختمان فدراسیون هم از دست رفت. اتحادیه جهانی دوچرخه سواری در بخش دوپینگ اعتمادش را نسبت به ایران از دست داد و حتی رییس پیشین فدراسیون از کلیه فعالیت‌های دوچرخه سواری محروم شد. این موارد گوشه‌ای از مشکلاتی که است که در این سال‌ها برای دوچرخه سواری رقم خورد.
* ایمیل‌هایی که انتخابات را باطل کرد
با برگزاری انتخابات فدراسیون در خرداد ۱۴۰۰ و برنده شدن محمود رشیدی این تصور وجود داشت که دوچرخه سواری با تعیین تکلیف رییس، بالاخره وارد فضای آرامی می‌شود که البته آرامش قبل از طوفان بود. ایمیل های متعددی همراه با تصاویری از مجمع ایران (رای دادن معاون وقت قهرمانی وزارت ورزش و جوانان) به اتحادیه جهانی ارسال شد که باعث شد انتخابات پذیرفته نشود و سایه تعلیق بالای سر فدراسیون قرار بگیرد. در نهایت در مهر ۱۴۰۰ با استعفای محمود رشیدی تعلیق از فدراسیون دور شد.
* دوران ۹ماهه تایید اساسنامه فدراسیون
از مهر ۱۴۰۰ فدراسیون وارد دوران سرپرستی و تایید اساسنامه شد که باز هم مدت زیادی دوچرخه سواری در بلاتکلیفی بود. در تیر ۱۴۰۱، سجادی وزیر ورزش و صالحی امیری رییس پیشین کمیته ملی المپیک به سوییس رفتند و پس از ملاقات با نمایندگان اتحادیه جهانی دوچرخه سواری عنوان کردند که مشکل حل شده و اساسنامه دوچرخه سواری طبق آن چه اتحادیه جهانی خواسته است، اصلاح و تایید شده است. پس از آن مجمع فوق‌العاده فدراسیون دوچرخه سواری برگزار و اساسنامه توسط مجمع تایید شد. در ۲۲ مرداد نیز ثبت نام کاندیدا ها انجام شد که در نهایت ۱۷ نفر کاندیدا شدند.
* حواشی و جنجال‌ها تمامی ندارد
در میان این ۱۷ نفری که کاندیدا شده اند، اسامی افرادی به چشم می خورد که خودشان در فدراسیون هایی که تحت مدیریتشان بوده نتوانستند ورود کنند همانند علی دادگر در تیراندازی و بهمن محمد رضایی در اسکیت. افشین داوری هم در این سال ها برای ورود به مدیریت فدراسیون های زیادی تلاش کرده همه ناکام بوده است.
در حال حاضر هم هنوز زمان انتخابات مشخص نشده شاهد اختلافاتی در خانواده دوچرخه سواری هستیم که به نظر نمی‌رسد با برگزاری انتخابات این اختلافات و حتی ایمیل زدن‌ها تمام شود. ایراداتی به ثبت نام سرپرست فدراسیون دوچرخه سواری گرفته می شود و عنوان می شود که او به دلیل شش ماه محرومیتی که داشته است، نمی تواند رییس فدراسیون شود. حتی یکی از کاندیداها در کمیته ملی المپیک به دنبال نامه ای بوده که اتحادیه جهانی اوایل مرداد به فدراسیون ایران و کمیته ملی المپیک ارسال کرده است.
سرپرست فدراسیون عنوان می کند در استعلامی که قبلا گرفته هیچ مشکلی برای ورودش به انتخابات وجود نداشته است اما به نظر می رسد برای حل این مساله بهتر است سرپرست فدراسیون یک بار دیگر از اتحادیه جهانی استعلام بگیرد تا اگر می خواهد در انتخابات باشد، انتخابات باشد بدون چالش ویا حاشیه برگزار شود و پس از برگزاری انتخابات مجددا شاهد ایمیل زدن ها و به دردسر افتادن مجدد دوچرخه سواری نباشیم.
* دوچرخه سواری پول می‌خواهد
دوچرخه سواری روزهای زیادی را برای پیشرفت از دست داده است و فرصت زیادی هم برای آماده شدن جهت حضور در بازی‌های آسیایی و کسب سهمیه المپیک ندارد. هر کسی که به دنبال ریاست است، باید بداند در دوچرخه سواری هزار و یک کار انجام شده روی زمین مانده وجود دارد. بدهی میلیاردی، ساختمان نیمه کاره، تجهیزات فرسوده، دوچرخه سواران بی انگیزه، از دست دادن اعتماد بین المللی، حضور نداشتن در مسابقات نمونه هایی از مشکلات این رشته هستند از این رو باید از صفر شروع به ساختن دوچرخه سواری کند.
دوچرخه سواری رییسی می خواهد که با پشتوانه مالی قوی وارد میدان شود در غیر این صورت تکیه کردن تنها به بودجه دولتی به این رشته به گل نشسته هیچ کمکی نمی کند. قطعا دوچرخه سواران این توقع را دارند مدیری بر سر کار بیاید که کمترین چالش را با خود به همراه داشته باشد و بتواند امید و انگیزه را به دوچرخه سواری برگرداند. هر کسی که به دنبال ریاست است، باید با برنامه قوی و تضمین اجرا قدم جلو بگذارد در غیر این صورت اگر وضعیت دوچرخه سواری از الان بدتر شود مسئولیت آن بر گردن فرد منتخب و مجمعی است که به این فرد رای داده اند.
انتهای پیام
