گزارش خبری – تحلیلی مهر؛
برخی پیست‌های اسکی کشور که می‌توانند هم باعث رشد ورزش و افزایش مدال‌آوری برای ایران شوند، با بی‌تدبیری مسئولان و بی‌توجهی شرکت توسعه و نگهداری اماکن ورزشی بدون تعیین تکلیف رها شده‌اند.
به گزارش خبرنگار مهر، وضعیت پیست قدیمی و قهرمان پرور شمشک هنوز مبهم و نگران کننده است. تعطیلی های مکرر و عدم انجام اقدامی اصولی برای راه اندازی دوباره این پیست مطرح کشور این سوال را مطرح می کند که اساسا چه زمانی قرار است کلاف سردرگم درگیری شرکت توسعه و نگهداری اماکن ورزشی کشور و اهالی شمشک که مالکان بخش اعظمی از این پیست هستند، باز شود.
از حدود سال ۱۳۷۸ بود که اداره امور تعدادی از پیست های اسکی کشور از سازمان ایرانگردی و جهانگردی به شرکت توسعه و نگهداری اماکن ورزشی کشور منتقل شد، اتفاقی که نه تنها سودی برای شمشک و طرفداران پیست اسکی شمشک نداشت بلکه بلاتکلیفی این پیست را دوچندان کرد چرا که شرکت توسعه و نگهداری اماکن ورزشی کشور نه خود علاقه مند به تجهیز و راه اندازی پیست شمشک است و نه حاضر است آن را به مردم منطقه بسپارد.
هنوز زمان زیادی از شکایت شرکت توسعه و نگهداری اماکن ورزشی کشور با مدیریت رئیس وقت خود عاصم یوسفی از برخی از اهالی و متخصصان اسکی در شمشک تحت عنوان «تصرف در ملک» این شرکت نمی‌گذرد که البته رای بدوی دادگاه همچون سایر پرونده ها به نفع شرکت توسعه نبود.
شکایتی که در پی تلاش برخی از اهالی شمشک برای راه اندازی و نصب دستگاه های تخصصی در پیست اسکی شمشک با هزینه شخصی خودشان مطرح شده بود. حال این سوال عنوان می شود که چرا باید شرکت توسعه و نگهداری اماکن ورزشی کشور که خود زیر مجموعه وزارت ورزش و جوانان است نه تنها از اقدام داوطلبانه مالکان و دلسوزان زمین پیست اسکی شمشک برای توسعه و راه اندازی پیست استقبال نکند بلکه به دنبال شکایت از این افراد هم باشد؟
اساسا نقش شرکت توسعه و نگهداری اماکن ورزشی کشور در حمایت از پیست های اسکی زیر مجموعه خود از جمله شمشک و دیزین چیست ؟ پیست هایی که با ظرفیت عظیم و سابقه درخشان مدتهاست تعطیل شده اند و ویترینی از ناکارآمدی و عدم مدیریت را به نمایش گذاشته اند.
آیا شرکت توسعه و نگهداری اماکن ورزشی کشور همانطور که از نامش پیداست کوچکترین قدمی برای توسعه و نگهداری از پیست های اسکی کشور داشته است؟ آیا وزیر ورزش و جوانان که خود در بدو از سرگیری فعالیتش از لزوم منحل شدن این شرکت و سپردن کار به بخش خصوصی و فدراسیون های ورزشی می گفت حالا در این صحنه درگیری واسطه نخواهد شد و تلاشی برای حل مشکل این پیست های اسکی نخواهد کرد؟
چرا باید از مالکان حقیقی و حقوقی پیست اسکی شمشک که تنها برای به حقیقت پیوستن رویای سرپا شدن دوباره این پیست اسکی حتی از جیب خود هزینه می‌کنند شکایت شود؟ مگر غیر از این است که ورزش کشور نیازمند و تشنه حضور افرادی است که داوطلبانه به توسعه و پیشرفت ورزش کشور کمک کنند؟
چنین کشمکش ها و درگیری های بی مورد قرار است تا چه زمانی ادامه داشته باشد و آیا اساسا ایرادی در اقدامات داوطلبانه مردمی که هم به نفع ورزش قهرمانی است و هم در توسعه اقتصاد شهر و اشتغالزایی اثر مثبتی دارد دیده می شود ؟
مسیری که شرکت توسعه و نگهداری اماکن ورزشی کشور در پیش گرفته چیزی به جز تخریب، تعطیلی و بیکاری تعداد زیادی از افراد بومی در پیست های اسکی کشور و کابوس علاقه مندان به رشته زیبا و مفرح اسکی در پی دارد؟
سرنوشت طرح «مولد سازی» در شمشک و دیزین به کجا خواهد رسید و چرا باید این دو پتانسیل عظیم ورزش کشور و قطب اسکی ایران به تعطیلی کشانده شود؟
این در حالی است که رئیس جمهور در آخرین سخنرانی خود به موضوع «مولدسازی دارایی‌های دولت در استان‌ها» و «مهار تورم و رشد تولید» تاکید کرده و «افزایش سرمایه‌گذاری» و «ارتقای بهره‌وری» را دو پایه اصلی تحقق رشد و پیشرفت دانسته و مسئولان دستگاه‌های اجرایی را در به‌کارگیری روش‌های ابتکاری در جذب سرمایه و افزایش بهره‌وری فرا خوانده است.
رئیس جمهور در این سخنرانی به وزرا و استانداران تاکید کرد که به هیچ‌وجه اجازه ندهید هیچ کارخانه، کارگاه یا واحد تولیدی به‌دلیل اشتباه یا تخلف مدیر یا مدیران آن تعطیل شود و ضروری است واحدهایی را که به دلایل مختلف تعطیل شده اند به چرخه تولید بازگردانیم.
تعطیلی که سالهاست برای شمشک رخ داده و دیزین هم که فصل گذشته با تعطیلی خود موجی از نگرانی در خانواده این رشته به وجود آورد.
به نظر می رسد لازم است تصمیمی از جانب وزارت ورزش و جوانان به عنوان متولی ورزش کشور برای تعیین و تکلیف پیست های اسکی کشور اتخاذ شود. وقتی نهادی قدرت اداره و راه اندازی پیست های اسکی کشور را ندارد، اصرار برای ادامه همکاری و تداوم لطفای نقش مدیریت و مالکیت آن غیر منطقی است.
انتظار می رود متولی ورزش کشور و در راس آن وزیر ورزش و جوانان با هم اندیشی با خانواده اسکی کشور و متخصصان و قهرمانان این رشته که صاحبان اصلی آن هستند راهی برای برون رفت از شرایط فعلی و پایانی به شکایت بازی و بوروکراسی بی فرجام اندیشیده شود.
