علیرضا منصوریان از رفتار سرد و بی‌توجهی فرهاد مجیدی پس از بازی گلایه کرد.
به گزارش ایسنا، علیرضا منصوریان بعد از شکست یک بر صفر صنعت نفت آبادان مقابل استقلال در نشست خبری با گلایه از رفتار فرهاد مجیدی گفت: تمام زندگی من محور احترامات است. قدم را کوتاه می‌کنم که با مردم صحبت کنم. خداوند به ما عنایتی کرده که نباید در خانه پنهان شویم. این بازی یک نکته تاریک دارد. برای دو تیم استقلال و پرسپولیس آرزوی موفقیت دارم. من از سال ۶۳ فوتبال بازی می‌کنم. از سال ۸۷ هم کار مربیگری را شروع کردم. امروز اتفاقی افتاد که نمی‌دانم قیمت فوتبال چقدر است؟ دوست خوب ما فرهاد مجیدی، خیلی ریلکس از کنار ما رد شد و با ما حرف نزد! یاد موقعی افتادم که وارد استقلال شده بود که آقای فتح الله‌زاده می‌گفت او لاغر است. به او گفتم لطفا ۱۰ تومان به او بده که خانه بگیرد و بعد ببین چطور عمل می‌کند. گفت نمی‌دهم؛ خودت از حسابت می‌دهی؟
وی ادامه داد: امروز نکته تاریکی در این فوتبال دیدم. قیمت یک برد و قهرمانی چقدر است؟ نمی‌توانیم بگوییم در لیگ برتر کسی بالاتر از قلعه‌نویی است. اگر چهار، پنچ قهرمانی بیاورم، به او می‌رسم. من ممنون او (قلعه‌نویی) هستم. می‌گویم خانواده‌ام شما را دعا می‌کند. امروز به عنوان برادر یک نصیحت برای فرهاد مجیدی دارم. دوران فوتبال می‌گذرد و قهرمانی هم می‌آید. ما بالاتر از منصورخان (پورحیدری) نداشتیم. ناصر خان (حجازی) هم اسطوره اخلاق است. آقا پسر گل؛ اگر ما را هم ببری، مساله‌ای نیست. ما باختیم؛ این که از بغل حسین کاظمی و محمد خرمگاه بگذری چه می‌شود؟ با آن ژست همیشگی می‌گذری چه شود؟
سرمربی صنعت نفت آبادان اظهار کرد: به نظرم هیچکس در آینده ما را به یاد نمی‌آورد. الان می‌فهمم چرا مربیان سابق استقلال در مقابل استقلال به درجه عصبانیت می‌رسند! آقای مجیدی! پسر خوتشیپ؛ از قبل زمینه دوستی داشتیم. برادرت قبل از بازی کنار ما بود. شاید شطرنجی شده بودم که من را ندید. اصلا ما به استقلال و پرسپولیس باختیم. چه شد؟ روزی که برانکو را بردم، به او گفتم او را شانسی بردم. او از من مربی‌تر است. نمی‌خواهم فنی حرف بزنم. بعد از ۲۵ سال، احساس می‌کنی که فوتبال چقدر می‌تواند مهم باشد که با این ادبیات از جلوی ما رد می‌شوی؟ همین آقا پسر خوشتیپ در اراک به من گفت که هر چه فوتبال بازی می‌کردیم سکوها مال شما بود. به او گفتم من از خانه به خیابان می‌روم اما شما از پارکینگ با ماشین به باشگاه می‌روی و برمی‌گردی. به او گفتم شاید بخش اعظمی از سکوهای پرسپولیس هم مال من باشد. هیچ وقت دستم را مانند مجیدی به هواداران پرسپولیس نشان ندادم و هیچ وقت علامت چهار نشان ندادم. اگر کسی هم عدد شش نشان داد، می‌گویم می‌خواهد کیف کند. از فرزاد عزیز (مجیدی) که دوست و برادر من است و با پدر ما در مکه بوده است، با این‌که برادر کوچک‌تر است می‌خواهم به او کمک کنند. راهی که او می‌رود به ترکستان است.
ادامه دارد…
