مطالعات صورت گرفته بر روی موش‌ها نشان می‌دهد که ممکن است با افزایش سن، خوابیدن سخت‌تر شود زیرا نورون‌هایی که را بیداری موظف به تنظیم خواب و بیداری هستند، بیش از حد فعال می‌شوند.
کم خوابی در افراد مسن یک مشکل اساسی است. «لوئیس دی لسیا» از دانشگاه «استنفورد» می‌گوید: « بیش از ۵۰ درصد از افراد بالای ۶۵ سال از کیفیت خواب خود ناراضی هستند. ۸۰ درصد از افراد دارای اختلالات عصبی مانند آلزایمر و پارکینسون نیز دارای مشکل در تنظیم خواب و بیداری خود هستند. این یک مشکل جدی است زیرا خواب به صورت مستقیم بر کیفیت زندگی و خلق‌وخوی افراد تاثیر می‌گذارد.»
نورون‌ها و تنظیم خواب و بیداری
لسیا و همکارانش مجموعه‌ای از نورون‌ها را در بخش هیپوتالاموس مغز موش تجزیه و تحلیل کردند که پروتئینی به نام «هیپوکرتین» تولید می‌کند. این نورون‌ها هم در انسان و هم در موش‌ها وظیفه تنظیم خواب و بیداری را به عهده دارند.لسیا و همکارانش مجموعه‌ای از نورون‌ها را در بخش هیپوتالاموس مغز موش تجزیه و تحلیل کردند که پروتئینی به نام «هیپوکرتین» تولید می‌کند. این نورون‌ها هم در انسان و هم در موش‌ها وظیفه تنظیم خواب و بیداری را به عهده دارند.
محققان مشکوک بودند که این نورون‌ها می‌توانند در کاهش کیفیت خواب افراد مسن موثر باشند زیرا تعداد آن‌ها با افزایش سن کاهش می‌یابد. لیسیا می‌گوید: « با افزایش سن، حدود ۲۰% از این نورون‌ها رو به زوال می‌روند. این مسئله در انسان و موش مشترک است – هرچند که عادات خواب متفاوتی دارند.»
محققان با مقایسه مجموعه نورون‌های موش‌های پیر و جوان دریافتند با افزایش سن، نورون‌های باقی‌مانده بیشتر تحریک می‌شوند و اصطلاحا بیش‌فعال هستند. در مرحله بعد، داروهایی به موش‌ها داده شد تا میزان فعالیت این نورون‌ها کاهش یابد. به‌طرز عجیبی مشاهده شد که کیفیت خواب موش‌ها پس از مصرف دارو بهبود یافت.
لیسیا می‌گوید: « دقیقا نمی‌دانیم چه چیزی سبب این بیش‌فعالی نورون‌ها می‌شود. اما از آنجایی که این نورون‌ها میان انسان و موش مشترک هستند، این روش تحقیق می‌تواند در کشف داروی موثر برای این مسئله به ما کمک کند.»
«رناتا ریها» از دانشگاه «ادینبورگ» می‌گوید: « گام بعدی انجام مطالعات در این زمینه، بررسی مدارهای عصبی در مغز است که در القای احساس خواب به ما نقش دارند. ما تاکنون فقط به نورون‌های تنظیمی نگاه کردیم که تنها بخشی از این مسئله هستند.»
