در 7 ژانویه 1610، گالیله اولین نامه خود را در توصیف مشاهدات تلسکوپی نوشت. او در مشاهدات خود، سطح دهانه ماه را دید و نوشت:
«مشخص است که ماه اصلاً سطحی یکنواخت، صاف و منظم ندارد، همان‌طور که بسیاری از مردم به صافی سطح آن و سایر اجرام آسمانی معتقدند. بلکه برعکس، ناهموار است. به‌طور خلاصه؛ مشاهده می‌شود که ماه به‌گونه‌ای است که استدلال عاقل نمی‌تواند نتیجه‌ای جز این داشته باشد که سطح آن پر از برجستگی‌ها و حفره‌هاست. درست شبیه به کوه‌ها و دره‌های پراکنده در سطح زمین، اما بسیار بزرگتر.»
گالیله در ادامه به تشریح این پدیده‌ها با جزئیات قابل‌توجهی پرداخت و مشاهدات و نتایجی را که قرار بود چند ماه بعد در سیدریوس نونسیوس منتشر کند، تمرین کرد.
آیا گالیله تنها کسی بود که آسمان را دقیق رصد کرد؟
تلسکوپ‌های اولیه عمدتاً برای انجام مشاهدات زمینی مانند نقشه‌برداری و تاکتیک‌های نظامی مورد استفاده قرار می‌گرفتند. گالیلئو گالیله بخشی از گروه کوچکی از ستاره‌شناسانی بود که تلسکوپ‌ها را به سمت آسمان فضا می‌چرخاندند.
بنابراین این مشاهدات جدید به هیچ وجه منحصر به گالیله نبود. مجموعه‌ای از افراد در اوایل قرن هفدهم تلسکوپ‌های تازه با قدرت بزرگنمایی سه‌برابر خود را برداشتند و آنها را به سمت فضا هدایت کردند.
بااین‌حال، برخلاف ناظران دیگر، گالیله به سرعت یافته‌های خود را منتشر کرد. در برخی موارد، گالیله اهمیت این مشاهدات را آسان‌تر از معاصران خود درک کرد.
همین درک و آینده‌نگری برای انتشار نامه بود که باعث شد ایده‌های گالیله در گذر زمان باقی بماند.
محتویات نوشته‌ها و نامه منتشر شده گالیله
برخی از اطلاعاتی که گالیله در نامه خود پس از مشاهداتش منتشر کرد شامل موارد زیر بود:
- ماه کره‌ای بدون برجستگی نیست: ایده ارسطویی ماه را به‌عنوان یک کره نیمه شفاف درنظر می‌گرفت. اما ماه دیگر یک شیء آسمانی کامل نبود. اکنون به وضوح دارای ویژگی‌ها و توپولوژی مشابهی با زمین بود. این تصور که ماه دارای توپولوژی مانند زمین است منجر به گمانه‌زنی درمورد چگونگی زندگی در ماه شد.
- مشتری قمرهای خود را دارد: هنگامی که گالیله تلسکوپ خود را برای رصد مشتری چرخاند، آنچه در ابتدا تصور می‌کرد مشاهده کرده است، سه ستاره ثابت جدید بود. پس از ادامه مشاهدات مشخص شد که آنها ثابت نیستند و در عرض چند روز او به این نتیجه رسیده بود که این ستاره‌های جدید درواقع درحال چرخش به دور مشتری هستند. او سه تا از بزرگ‌ترین قمرهای مشتری را کشف کرده بود.
- خورشید می‌چرخد و لکه دارد: در رصد خورشید، گالیله یک سری نقص را دید. او لکه‌های خورشیدی را کشف کرده بود. نظارت بر این نقاط روی خورشید نشان داد که خورشید درواقع می‌چرخد. به‌نظر می‌رسد که خورشید، مانند ماه، کره کاملی نبود که اروپاییان دانش آموخته آن را به‌عنوان ویژگی کلیدی جهان خود تصور می‌کردند.
